Prof. Stanisław Obirek,
teolog, historyk, b. jezuita
Franciszkańskim – przybierając imię, papież zawsze wyznacza program pontyfikatu. W tym wypadku to bardzo znacząca deklaracja. Z jednej strony, odrzucenie imion poprzedników jest wyraźnym zdystansowaniem się od papiestwa istniejącego do tej pory, zapowiedzią nowej jakości. Z drugiej – nawiązaniem do postaci św. Franciszka z Asyżu, który w średniowiecznej Europie rozbuchanego chrześcijaństwa powiedział: nie tędy droga. W tym geście zawiera się program rezygnacji z przepychu, bogactwa. Dla polskich biskupów i kardynałów powinien to być znak do podjęcia tego samego kierunku. A tego jako społeczeństwo powinniśmy sobie życzyć.
Halina Bortnowska,
filozofka, teolożka, b. przewodnicząca Rady Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka
Mimo doświadczenia i znajomości z przedstawicielami hierarchii Kościoła nie śmiem czegokolwiek przewidywać. Mogę jedynie mówić, czego bym chciała – przede wszystkim zwołania bardzo dziś potrzebnego soboru powszechnego. Mam także nadzieję na ostateczne wyjaśnienie postawy Kościoła wobec kary śmierci. Jan Paweł II rozpoczął proces wycofywania poparcia dla tej formy zarządzania sprawiedliwością, będącej okrucieństwem i naruszeniem praw człowieka. Papież, którego doświadczenie zawiera przerażający obraz kraju, w którym karę tę stosowano, być może zechce jasno to powiedzieć.
Dr Paweł Borecki,
Katedra Prawa Wyznaniowego UW
Nie możemy spodziewać się odstępstw od ortodoksji w zakresie teologii czy etyki katolickiej ani liberalizacji w takich sprawach jak antykoncepcja, aborcja czy związki homoseksualne. Myślę jednak, że będzie miał bez porównania większą wrażliwość na problemy społeczne niż jego poprzednik. Ważne, że wybór ten pozwolił uniknąć powołania Włocha ze wszystkimi uwikłaniami, ze skandalami i rywalizacją w Kurii Rzymskiej. Zobaczymy, jaka będzie jego pierwsza encyklika – od lat nie było encykliki społecznej, choć świat zmaga się z kryzysem ekonomicznym i brakiem szans dla młodego pokolenia. Czekam na decyzję, dokąd odbędzie pierwszą pielgrzymkę, co powie podczas homilii rezurekcyjnych.
Prof. Tadeusz Bartoś,
filozof, teolog, Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, b. dominikanin
Na pewno nie jest, jak chcą niektórzy, świeżą krwią – działa w Kościele od 50 lat. Mógłby przeprowadzić porządną reformę Kurii Rzymskiej, ale jako człowiek wychowany w kulturze hierarchicznej raczej tego nie zrobi i ograniczy się do wymiany osób na najwyższych stanowiskach. Ujął wszystkich przyjęciem imienia Franciszek i zapewne teraz obserwatorzy będą oczekiwać franciszkańskich gestów. Możemy zatem się spodziewać spektaklu: przejedzie się autobusem, wyjdzie do ludzi, porozmawia. Może nawet przejdzie się po ulicach w cywilnym ubraniu – to byłaby rewelacja, o której pisano by we wszystkich mediach.
Zdzisław Słowik,
redaktor naczelny dwumiesięcznika „Res Humana”
To wybór ważny zarówno dla Kościoła, jak i dla świata świeckiego. Jeśli nowy papież nawiąże do osoby św. Franciszka z Asyżu, będzie to istotna szansa na porozumiewanie się zrozumiałym językiem. Może prowadzić do dialogu pomiędzy religią a wartościami świeckimi i stanowić istotny krok do porozumienia. Niestandardowa forma pobożności, jaką prezentuje, pozwala zmieścić wartości istotne dla wielu środowisk.
Jarosław Makowski,
filozof, dziennikarz i publicysta, dyrektor Instytutu Obywatelskiego
Nie spodziewam się zmian w obszarach etyki seksualnej i teologii ciała, bo w tych kwestiach jest duchowym bratem dwóch poprzedników. Oczekuję natomiast dużych zmian, jeśli chodzi o sposób sprawowania władzy. Ksiądz z Ameryki Łacińskiej dobrze wie, z czym wiążą się nierówności społeczne, ubóstwo, wykluczenie. Ci, którzy chcą Kościoła angażującego się na rzecz sprawiedliwości społecznej, mogą oczekiwać wsparcia. Pierwsze gesty świadczą o tym, że obedrze Watykan z blichtru, którym obrósł do tej pory
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy