Nie palimy się do eurostrefy

Czy Unia i strefa euro przetrwają? Najbardziej logiczna odpowiedź brzmi: tak, bo chce tego wielu Europejczyków. Unia Europejska jest bowiem tą instytucją, do której mają oni największe zaufanie. Taki pogląd wyraża 34% mieszkańców państw unijnych. Mniej, bo tylko 23% obywateli UE ma największe zaufanie do swoich rządów. Unia Europejska jest uważana również za najskuteczniejsze narzędzie w zwalczaniu kryzysu. Twierdzi tak 24% mieszkańców krajów unijnych. W skuteczność władz państwowych wierzy 20% mieszkańców Unii. Na trzecim miejscu jest grupa najsilniejszych gospodarczo państw świata, G 20, w której skuteczność wierzy 16% Europejczyków.
Aż 61% obywateli Unii Europejskiej uważa, że sytuacja finansowa ich gospodarstw domowych jest dobra. Najczęściej sądzą tak oczywiście mieszkańcy zamożnej Północy – np. w Szwecji aż 90%. Najrzadziej – biednego Południa (w Grecji tylko 24%). Europejczycy nie są zbyt optymistycznie nastawieni do przyszłości. 68% badanych przewiduje, że kryzys jeszcze nie osiągnął apogeum.
Powyższe odpowiedzi to wynik sondażu Eurobarometru z listopada 2011 r. Ankieterzy rozmawiali z aż 32 tys. osób w krajach członkowskich UE i kandydujących.
Nastawienie Europejczyków do wspólnej waluty jest bardziej zróżnicwane. W listopadowym sondażu we Francji ponad 60% obywateli wyraziło chęć pozostawienia ich ojczyzny w strefie euro.
W innym wielkim kraju eurostrefy, w Niemczech, tylko 30% obywateli wierzy w potrzebę utrzymania wspólnej waluty. 33% ma zaś niewielkie lub żadne zaufanie do euro.
A u nas? Polacy raczej nie są zwolennikami wejścia do eurostrefy. 62% badanych w grudniowym sondażu TNS OBOP odpowiedziało, że wprowadzenie wspólnej waluty nie będzie korzystne dla naszej gospodarki. W przydatność wejścia do eurostrefy wierzy tylko 12% respondentów. 19% uważa, że przyjęcie euro nie będzie miało ani dobrego, ani złego wpływu na polską gospodarkę.
43% badanych Polaków uważa, że nasz kraj nigdy nie powinien wchodzić do strefy euro. 18% nie ma zdania w tej kwestii. Pozostali twierdzą, że kiedyś należy wejść, choć nie trzeba się z tym śpieszyć.