CHARAKTER (Z) PISMA
Skłonność do łączenia liter w wyrazach odzwierciedla m.in. stosunek do ludzi. Pan Wojciech potrafi łączyć nawet kropkę nad „j” z „ę” (tu: „poddaję się”) – chce bowiem uniknąć odosobnienia i izolacji. Potwierdzają to girlandowe formy „n”. Stałość i równomierność strugi pisma oraz inteligentne zagospodarowanie kartki wskazują, że jest z natury ułożony, ostrożny i błyskotliwie złośliwy oraz że zależy mu na doprowadzaniu do końca tego, co raz zaczął, choć miewa z tym ostatnim problemy: pierwszą pauzę jął kreślić z dużym naciskiem, zaś ukończył anemicznie. Z niechęcią zatem patrzy na mozolną pracę. Dokładność w myśleniu pozwala mu natomiast na przyswajanie głębokiej wiedzy. Lubi sztukę i literaturę – ogonki „ę” plączące się z wierszem poniżej wskazują ponadto, że potrafi kochać nawet bez wzajemności. Sposób zagospodarowania przezeń kartki zdradza, iż ten intelektualista uwielbia chomikować i cieszy go, gdy posiada dużo rzeczy, nawet jeśli ich nie używa. Rzadko bywa zadowolony ze swojej sytuacji życiowej. Na pozór zrównoważony, pełen jest niepokoju i nerwowości (owa gwałtowna pauza). Można by powiedzieć, że ma ładne pismo, więc jawi się jako miły i pociągający – jednakże (tu: autograf) sprowokowany, potrafi również atakować, nie przebierając w słowach. Haczyk zdobiący literę „K” i trójkątny ogonek „y” („niedzielny”) to znak, że umie być zadziorny, a także despotyczny i żądny władzy nad bliźnimi.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy