Andrzej Mleczko – pretensjonalny twardziel

Andrzej Mleczko – pretensjonalny twardziel

CHARAKTER (Z) PISMA

To znany z wybitnej zgryźliwości szyderca – uwielbia przedrzeźniać, kąśliwie kpić, ironizować i wyśmiewać wszystko, co w rzeczywistości jawi mu się jako niedoskonałe. Głęboko kontempluje rzeczywistość, błyskotliwie wyraża sferę myśli, oferując jednak tylko lustrzane odbicie szarej przeciętności. Dowcipnie żartujący, charyzmatyczny egocentryk – sprowokowany, reaguje gwałtownym gniewem. Jest niezwykle ambitny, wytrwały, pracowity, szczery i uczciwy. Zawsze można na nim polegać…
Czytelnicy muszą uwierzyć mi na słowo, iż pan Andrzej pierwsze zdanie napisał lewą ręką, a drugie prawą, ponieważ jest oburęczny – obie półkule mózgowe współpracują mu harmonijnie, bywa zatem w swoim myśleniu uniwersalny, bo skutecznie łączy intuicję z logiką. Mało tego. Z obrazu jego pisma wynika, że np. może jednocześnie jedną ręką pisać, a drugą rysować lub odwrotnie. Generalnie – odręczne pisma, w których dominują łagodnie zaokrąglone formy liter, oznaczają słodycz i łagodność usposobienia wobec otoczenia, ale także pewną słabość, miękkość i gnuśność charakteru pozbawionego hartu. Natomiast – podobnie jak u pana Mleczki – pisma, w których przeważają ostre kąty, będące wynikiem sztywnych ruchów pióra, oznaczają ostrość i szorstkość usposobienia oraz surowość, upór, cierpkość i nieugiętość. Ludzie skłonni do cierpkiej zgryźliwości i szorstkiego szyderstwa na ogół nie pochylają liter w prawo, ich pismo jest ciężkie, nieregularne i dziwaczne – wszystko w nim wydaje się krzywe i nieładne, niczym byle jak pogięty drut kolczasty…

Wydanie: 08/2002, 2002

Kategorie: Kraj
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy