Andrzej Pieczyński – pionier i wolnomyśliciel

Andrzej Pieczyński – pionier i wolnomyśliciel

CHARAKTER (Z) PISMA

Człowiek wybiera pismo uproszczone i zaniedbane, gdy chce szybko dojść do celu. Zmierza do sedna sprawy i rezygnuje z wszelkich ozdabiających litery dodatków. Sugeruje to trzeźwość i myślenie celowe, zdolność do abstrakcji, dobitność i prawidłowe pojmowanie szerszych relacji – ale również skrytość. Ponieważ jednak w obrazie pisma pana Andrzeja kryją się gorączkowość i pośpiech, można wnioskować, iż czuje on wstręt do biurokracji, bywa pobieżny, niepunktualny, niepoprawny i niedbały – wypadają mu z tekstu znaczne części liter, a nawet wyrazów (tu: np. „Czytelnikom”). Wszystko powyższe potwierdzone jest prawoskrętną, uproszczoną formą litery „P” („Przeglądu”, „Pieczyński”). Pan Andrzej chętnie posługuje się nitką, więc zarówno odbiorcy, jak i treści są mu obojętne. Nie zależy mu też na szczerości – w tym sensie, że lekceważy zasady ustalone przez pełne konwencji otoczenie, uznając owe za drugorzędne lub po prostu za nieważne. Cienkie, ostre kreski, haki i wąskie pętle niosą ze sobą świadome kształtowanie, surową samokontrolę oraz precyzyjne myślenie i postępowanie. Schodkowa budowa litery „M” („Miłym”), gdzie pierwsza część tej majuskuły jest zdecydowanie wyższa od ostatniej, to znak, iż jest on człowiekiem dumnym, obciążonym jednak znaczną dozą pychy. Tekst i autograf zaczyna z ogromnym rozmachem, a potem zwyczajnie odpuszcza sobie: niech inni kończą to, co on zaczął…

Wydanie: 2003, 44/2003

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy