CHARAKTER (Z) PISMA
Obraz odręcznego pisma pana Sikorowskiego zdradza, iż na zewnątrz działa skutecznie, emanuje siłą, jest wzorem i daje poczucie bezpieczeństwa – litera „s” („serdecznie”), twarda, mocna, ostra, zamaszysta, zaczyna się groźnym haczykiem, „A” w imieniu podkreśla to samo i świadczy ponadto o wielkiej wytrwałości oraz uporze w dążeniu do celu. W głębi duszy jednak Andrzej Sikorowski skrywa kłębowisko sprzecznych uczuć – kreśli bowiem pętlice, zwłaszcza w sferze nadlinijnej, co odpowiada obszarowi ambicji, pragnień i oznacza nastawienie się na wewnętrzny rozwój, a także marzenia i nadzieję, odczuwanie, przeżywanie, analizowanie własnych przemyśleń. Elementy podlinijne wskazują zaś na to, że jest skłonny do miłości idealnej, platonicznej. Litery pochyla w prawo, co świadczy o czułości, uczuciowości i emocjonalnej wrażliwości. Odstępy między wyrazami okazują się bardzo duże, bo jest on nieufny, ostrożny w kontaktach z tymi, których nie zna, wymaga okresów kontemplacji w samotności, ciszy i spokoju, najlepiej na łonie natury. Wiersze prowadzi prosto, „pod sznurek”, zatem czystość sumienia i etyka szczerze urzekają tego szlachetnego człowieka.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy