CHARAKTER (Z) PISMA
Bardzo powolne pisanie „pod sznurek” i skłonność do upraszczania form liter oraz stosowania osobliwych łączników to znak, że pan Walicki jest człowiekiem o charakterze dziwnym, rzadko spotykanym. Chociaż funkcjonuje wśród ludzi (girlandowe „m” i „n”), jest im nieraz obcy (starannie wyważone odstępy między wyrazami) – osobowość ma zdecydowanie „marsową”, żyje zagłębiony we własnym świecie myślowym i często manifestuje lekceważenie uznania oraz sławy (niezwykła oszczędność w formie znaków). Dumny i wyniosły materialista, bardzo rzadko okazuje irytację, lecz skutecznie rozjuszony nie waha się przed użyciem brutalnej siły – a wtedy najlepiej zarzucić mu sieć na głowę, podać herbatkę ziołową i uciekać tak długo, dopóki się nie udobrucha (wskazują na to wszystkie wyżej wymienione cechy obrazu jego pisma). Szorstki, z samej natury jako żywo przypomina Barbrę Streisand w garniturze. Pisanie „pod sznurek”, oszczędność i uproszczenia form, litery utrzymane w pionie oraz „królewski” podpis (nieróżniący się w formie od pisma tekstowego) – to cechy, które jasno mówią nam, że mamy do czynienia z człowiekiem niezwykle rygorystycznym, stałym, wytrwałym, nieustępliwym (zero dyplomacji), bardzo odważnym, przejawiającym w sytuacjach konfliktowych wyraźne tendencje niszczycielskie (tu: urwane końcówki wielu liter). Determinacja, pracowitość, cierpliwość (ale nie bezgraniczna!) i logiczny umysł.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy