CHARAKTER (Z) PISMA
Badając grubość kreski, stwierdzimy, czy pismo jest ostre, czy „ciastowate”. Ostre pismo z cienką kreską ma takież spiczaste zakończenia (tu np. przekreślenia liter „t” w wyrazach „niestety” i „tej”). Łamliwa, krucha kreska pozwala wnioskować o stosunkowo słabo wykształconym libido, a także o przewadze nadbudowy racjonalnej. Niesie to ze sobą świadome kształtowanie, surową samokontrolę oraz precyzyjne myślenie i postępowanie. Właściciel ostrego pisma jest „bezkrwisty”, ma skłonność do krytyki i ascezy. Pismo pana Wita nie zawiera ozdobników tak często spotykanych w pismach artystów złaknionych sławy – ma on bowiem szlachetne tendencje, jest prosty w zachowaniu, szczery (acz skryty), pilny, ale w sposobie wyrażania się niezbyt czuły. Skłonność do szyderstwa przejawia się w tym, że pismo jest lekko „rozczochrane”, zawiera ostre kąty, a literki stawiane są trochę niezdarnie, każda w inną stronę. Bardzo ważne jest tempo pisania. Ten, kto pisze powoli, także osiąga swoje cele, tyle że potrzebuje na to nieco więcej czasu niż inni – ale za to robi wszystko dokładniej. Piszący powoli ma swój cel dokładnie na oku, chciałby go osiągać racjonalnie, dlatego skłania się ku dokładności i roztropności. Jest pogrążony w rozważaniach, spokojny, opanowany, często obojętny i rozsądny. Zwrotne przekreślanie liter „A” oraz „t” (podpis) oznacza bardzo mocno rozwiniętą siłę woli oraz upór i zaciętość w realizowaniu zadań.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy