CHARAKTER (Z) PISMA
Płynność i lekkość, z jaką pisze, zgrabne łączenie liter oraz wijące się wstęgi pisma – to znak, że umysł ma wnikliwy, podobny do pułapki ze stali, zdolny subtelnie dedukować, logicznie wnioskować, jak też syntetyzować pojęcia i tworzyć. Cechy te wskazują również na to, że jest komunikatywnym „dyplomatą” i urodzonym pedagogiem, umie rozśmieszać innych, bawić ich – ale i wzruszać. Wszystko to widać też w girlandowym (odwróconym) „m” („samych”) – chociaż arkadowe „n” („Czytelników”) i duże odstępy między wyrazami świadczą o potrzebie zachowania ostrożności w kontaktach, a nawet rezerwy, gdy trzeba. W sytuacjach konfliktowych potrafi zatem ustąpić i przyznać się do błędu. Zna jednak swoją wartość – wskazuje na to wydatny dolny brzuszek litery „B” w podpisie i schodkowe, arkadowe „M” („Miodowych”). Zwrotnie przekreślona litera „t” („lat”) i ostra, zamaszysta litera „A” w imieniu są znakami uporu, wytrwałości i zawziętości w dążeniu do celów. Przeciągnięte końcówki słów „Czytelników”, „lat” oraz nazwiska (gdzie trzon ostatniej litery „ś” łączy się na górze z kreską znacznie przesuniętą do przodu) to cecha zadziorności, dynamizmu w akcji, wielkiej energii, ale też szczodrości.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy