CHARAKTER (Z) PISMA
Pani Tyszkiewicz pisze „pod sznurek”, czyli nie odstępuje od szczytnych zasad, a krętactwa nie przebiją się przez żelazny mur jej surowego kodeksu etycznego, który z grubsza można porównać z Bushido, kodeksem obowiązującym onegdaj japońskich samurajów. Środkowa strefa jej pisma jest równa co do wysokości liter – zatem nieugiętość, opanowanie emocji i praca nad własnym charakterem to główne cechy jej natury. Pisze, mocno naciskając piórem na papier, więc siła jej woli oraz determinacja w dążeniu do celów są ogromne. Niezwykła waleczność – przejawiana w razie konieczności bez wahania – odzwierciedla się m.in. w pierwszej literze imienia („B”): dynamicznie, agresywnie rozpoczętej długą linią ostro załamującą się u szczytu, pozbawionej górnego „brzuszka”. Dolny „brzuszek” okrasza jednak pętlicą. Umie zatem błyskawicznie, brutalnie zaatakować, by już za chwilę wyhamować, jak gdyby nic się nie stało. To osoba groźna, acz opanowana, jej pismo bowiem jest regularne. Ma wielkie, gorące serce, gdyż pochyla litery (z umiarem) w prawo. Trzyma ludzi na dystans, choć ich nie unika – znakiem tego są duże odstępy między wyrazami oraz kropki nad „i” stawiane nisko ponad trzonami. Piękny podpis (przez grafologów zwany „królewskim”) – w tym imię połączone z nazwiskiem – świadczy o niepodważalnej szlachetności charakteru.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy