Bożena Dykiel – „kobieton” i pracowita opiekunka

Bożena Dykiel – „kobieton” i pracowita opiekunka

CHARAKTER (Z) PISMA

Jej niezwykła intuicja graniczy z jasnowidzeniem. Cechuje ją odwaga i zimna krew. Chętnie opiekuje się słabszymi i pomaga potrzebującym. Pani Bożena posługuje się typowo „męskim” pismem (z punktu widzenia grafologów „starej daty”). Według nich pismo „kobiece” powinno być delikatne, subtelne i pełne krągłości. Rzecz w tym, że jest wśród nas wiele kobiet z przewagą w charakterze cech „męskich” oraz mężczyzn z przewagą cech „kobiecych”, co odzwierciedla się w piśmie.
Pani Bożena pisze twardo i brutalnie. Naciska długopisem na papier tak mocno, że tekst odbija się na kilkunastu kartkach będących pod spodem. Oznacza to, iż jest pewna siebie, ma ogromną siłę woli, nieraz bywa gwałtowna, despotyczna, nieugięta, a w sytuacjach konfliktowych używa przemocy (nawet i fizycznej!). „B” w imieniu ujawnia, że jest rodzinną tradycjonalistką, chętnie żyjącą wspomnieniami. Niezwykłe, odwrócone „D” w nazwisku świadczy o niebywałej przekorze. „C” w słowie „Czytelników” w formie spiralki zdradza, iż na co dzień grzeszy pretensjonalnością i egocentryzmem.

Wydanie: 2002, 31/2002

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy