CHARAKTER (Z) PISMA
Pismo pana Majewskiego jest zaplanowane harmonijnie i zajmuje całą centralną część przestrzeni kartki formatu A-5. Odstępy między wierszami są niewielkie, ale górne wstęgi nie plączą się z tymi, które są niżej – myśli zatem bez egzaltacji, chociaż zmysły ma bizantyjskie. Lubi przyjmować gości, rozpływać się w uśmiechach oraz opowiadać fascynujące historie. Szlachetną naturę przejawia w słowach i czynach – jego podpis składający się z imienia i nazwiska niewiele różni się od pisma tekstowego, nie zawiera zbędnych udziwnień. Nie jest egoistą. Nie jest pretensjonalny. Ma za to ogromne poczucie humoru i kocha to, czym zajmuje się profesjonalnie (tu: jego logo – ludzik przy fortepianie). Skrupulatnie „dopieszczony” nawias (co niestety widać tylko w powiększeniu) oznacza metodyczność i głęboką refleksyjność. Ogonek litery „y” („jednym”) przypomina łagodnie zaokrąglony trójkąt, zatem potrafi skutecznie przekonywać innych o słuszności swojego zdania. „Zamotana” majuskuła w nazwisku kończącym się „nitką” to znak, iż miewa skłonności do neurastenii, nerwowości, strachliwości i nadostrożności. Jego literki są jednak zaokrąglone (nie zawierają ostrych kątów), więc hołduje powiedzeniu, iż Cygan dla towarzystwa da się nawet powiesić…
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy