Czesław Niemen – ekscentryczny nowator

Czesław Niemen – ekscentryczny nowator

CHARAKTER (Z) PISMA

Nienawidzi ograniczeń, nawet dla przyjemności! Spontaniczność i szokowanie ludzi to jego ulubiona zabawka. Czterokrotne, agresywne podkreślenie nazwiska ma nam uzmysłowić, jak ciężko mu było wywalczyć sobie pozycję wielkiego artysty i superindywidualisty nieulegającego żadnym ludzkim wpływom – chce być unikalny! Owo podkreślenie ilustruje też burzę uczuć, obsesję na punkcie tego, co robi, jak żyje – oraz manifestuje dumę i żądzę bycia podziwianym przez masy. Nazwisko jest nieczytelne, ma on zatem mieszane autorefleksje i bardzo wiele do ukrycia – z młodzieńczego kompleksu niższości rozwinęło się neurotyczne „zadowolenie” z siebie, przesadne, a przede wszystkim nieautentyczne. Potwierdzeniem tego jest słowo „Pozdrowieniami” – zaczyna je pisać jak ognisty, zadziorny i zapalczywy chłopiec (patrz: dynamiczna forma litery „P”), zaś ułamek sekundy potem kończy tzw. wężykiem, świadczącym o nagle rozbudzonej, wynikającej z kompleksów potrzebie bycia skrytym. Ostra, pełna mocy forma tego wężyka współgra z całością obrazu jego twardego, gwałtownego pisma, gdyż gorzkie i bolesne doświadczenia życiowe oraz walka z przeciwnościami losu ogromnie wzmocniły siłę jego woli i sprawiły, że ze świetnym skutkiem dba też o zachowanie sprawności fizycznej.

Wydanie: 2002, 34/2002

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy