Szkice o paryskiej „Kulturze” Iwony Hofman zrodziły się z fascynacji osobą Jerzego Giedroycia i stworzonego przezeń Instytutu Literackiego. Autorka ma wątpliwości, czy jej ponaddwustustronicowa praca o postaciach niezwykłego miesięcznika: Józefie Czapskim, Czesławie Miłoszu, Stefanie Kisielewskim, Janie Nowaku-Jeziorańskim i wielu innych, będzie komercyjnie atrakcyjna. Niepotrzebnie. Każdy ze szkiców biograficznych może być ciekawą, osobną lekturą traktującą o ludziach niezwykłych, ważnych dla polskiej historii i kultury w jej bardzo trudnym okresie. Autorka ma świadomość, że wokół dzieła Jerzego Giedroycia tworzy się legenda i nie zamierza z nią walczyć. Jej szkice próbują nam jednak przybliżyć życie w podparyskiej willi Maisons-Laffitte, ciężką pracę i zwykłe troski redaktorów i wydawcy, ich walkę o przetrwanie, o nowych czytelników, o oddźwięk na literackie czy intelektualne, a w zasadzie głęboko polityczne inicjatywy. Sam Giedroyć pojmował rolę „Kultury” nieco brutalnie: „Nie jest naszym zadaniem krzepienie serc – pisał. – Jestem w pewnym sensie Żeromszczykiem i uważam, że należy rozdrapywać rany, by się nie pokryły błoną podłości”.
Dr Iwona Hofman zajmująca się od lat historią polityczną napisała swoje szkice biograficzne z zastosowaniem profesjonalnego warsztatu naukowego. Ciekawa narracja wzbogacona jest setkami przypisów na temat źródeł. Książkę zamyka indeks nazwisk. Dla miłośników tekstów historycznych dużą atrakcją jest przewodnik po również wydawanych przez instytut „Zeszytach Historycznych” z rozbiciem na poszczególne tematy: polsko-ukraińskie, polsko-litewskie i polsko-białoruskie.
Iwona Hofman, Szkice o paryskiej „Kulturze”, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2004
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy