Salon Ekonomiczny
Rynki finansowe w bezlitosny sposób wywierają na menedżerów presję, aby osiągali coraz szybszy wzrost. Czy takie zadanie można realizować z powodzeniem? Czy innowacje, które satysfakcjonują inwestorów, jeśli idzie o rozwój, wymagają ponoszenia takiego ryzyka, którego ci sami inwestorzy nie są w stanie tolerować?
Innowacje stanowią o przewadze konkurencyjnej firmy oraz realnie przekładają się na jej zysk. Z tego względu samo prowadzenie badań nad jakimś rozwiązaniem czy też odkrycie czegoś nowego nie stanowi o innowacyjności przedsiębiorstwa. Dopiero pomyślne wdrożenie rozwiązań do własnego modelu biznesowego może świadczyć o innowacyjności firmy – jej potencjale do wypracowania, ale i zastosowania nowego rozwiązania w praktyce. Należy pamiętać, że innowacja to proces. Nie można nazwać innowacyjnym przedsiębiorstwem tego, które poprzestało na wdrożeniu jednego innowacyjnego rozwiązania, rezygnując z wprowadzenia do praktyki kolejnych.
Innowacyjność wymaga umiejętności podważenia utartych zwyczajów, widocznych i ukrytych, które są zakorzenione w każdej kulturze korporacyjnej. Wymaga także odpowiedniego środowiska, z gotowością przyjmującego i wspierającego tę zmianę, w którym nowe pomysły mają szansę zakiełkować, zostać wypróbowane, a potem wdrożone.
W latach 2002-2004 przedsiębiorstwa innowacyjne stanowiły 42% firm w Unii Europejskiej. W Niemczech ten wskaźnik wyniósł 65%, w Austrii 53%, w Danii, Luksemburgu i Irlandii po 52%. W Polsce – tylko 25% firm zdefiniowało się jako innowacyjne. To o połowę mniej niż średnia europejska. Co więcej, według badań, aż 52% przedsiębiorstw działających w Polsce buduje swoją przewagę konkurencyjną, opierając się na cenie, podczas gdy firmy, dla których innowacje stanowią strategiczne podejście w biznesie, nie wskazują ceny jako głównego czynnika konkurowania. Ich zdaniem, jest to w pierwszej kolejności jakość oferowanych produktów i usług, a także dostęp do informacji o innowacyjnych rozwiązaniach. Etap konkurowania ceną mają już za sobą. Niestety tylko 0,2% polskich przedsiębiorstw prowadzi działalność, oferując innowacyjne produkty, usługi i rozwiązania. Co w takim razie stanowi o nie najlepszej kondycji polskiej innowacyjności?
Jedną z przeszkód w rozwoju innowacyjności w Polsce jest oczywiście sposób jej finansowania.
Inną barierę dla rozwoju innowacji może stanowić również rozmiar oraz struktura samej firmy. Wiele działających w Polsce przedsiębiorstw ma zagraniczne centra decyzyjne, a to utrudnia wprowadzanie innowacji na lokalnym rynku.
Kluczowym czynnikiem dla polskiej innowacyjności jest system edukacji. Kiedy zapytamy dzieci, kim chciałyby zostać w przyszłości, wskazują strażaka, lekarza, urzędnika czy policjanta, nie zaś przedsiębiorcę. To się nie zmieni, dopóki nie wyjaśnimy dzieciom, że podejmowanie ryzyka procentuje, że warto być przedsiębiorczym. Niestety, praktyka codziennego biznesu pokazuje, że administracja publiczna i system prawny niejednokrotnie stanowią obciążenie i zniechęcają biznes do odważnych, innowacyjnych działań.
Dotychczasowym czynnikiem, wstrzymującym niejako rozwój innowacyjności, była również sytuacja gospodarcza. Koniunktura jest wrogiem innowacyjności. Kiedy wszystko idzie dobrze, wydatki na badania i rozwój w przedsiębiorstwach maleją, a sami przedsiębiorcy są mniej skłonni do wdrażania nowych rozwiązań do swoich modeli biznesowych, które przecież w swojej dotychczasowej formie sprawdzają się na rynku. Można zatem się spodziewać, że wraz ze spowolnieniem gospodarki Polska ma szansę ponownie wejść w fazę większej innowacyjności. Trzeba będzie robić więcej za mniej, a ograniczenie strony kosztowej w pierwszej kolejności wymusi na polskich firmach wprowadzanie nowych rozwiązań w obszarach organizacyjnym i procesowym, czyli w takich, gdzie można uzyskiwać oszczędności bez potrzeby angażowania większych nakładów finansowych. Z tego względu innowacyjność w Polsce staje przed szansą, która, miejmy nadzieję, zostanie właściwie wykorzystana.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy