CHARAKTER (Z) PISMA
Idealistyczny i mało dbający o własną wygodę, dokłada wszelkich starań, by polepszyć byt innych. Nie zaprząta sobie uwagi własnym strojem – wszystko, co nowe, odda biednym. Jego szczodrobliwość wręcz kłóci się często z dobrym wychowaniem.
Pana Kobuszewskiego cechuje umiejętność syntetyzowania pojęć i analizowania jednocześnie (uniwersalizm), bowiem niektóre litery stawia oddzielnie, zaś inne łączy ze sobą. Jego literki są duże, okrągłe, lekko pochylone w prawo, co oznacza, że jest śmiały, przedsiębiorczy, władczy, pełen entuzjazmu i porywczości, lecz przy tym wrażliwy i uczuciowy. Pismo zawiera bardzo mało kątowatości, zatem jest człowiekiem wesołym i sympatycznym. Litera „n” w imieniu „Jan” – pisana jako arkada – sugeruje, iż jest ostrożny i rozważny. Kropki nad „i” i „ż” postawione są w formie złamanych przecinków, więc zdarza mu się być brutalnym i gwałtownym. Posiada silną wolę, uporczywie trzyma się swoich planów i myśli, nie odstępuje od raz podjętych decyzji, co uwidacznia się w podkreśleniu nazwiska. Długie „J” z pętelką w imieniu „Jan” oraz „S” z pętelką w słowie „Świąt” oznaczają pretensjonalność. Wiersze nie mieszają się ze sobą elementami nadlinijnymi i podlinijnymi, więc jego umysł jest jasny, konkretny i rzeczowy, nieulegający egzaltacjom.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy