CHARAKETR (Z) PISMA
Pismo małe jest typowe dla ludzi podchodzących do innych z dystansem, działających metodycznie i precyzyjnie. Piszący maczkiem dokładnie zastanawia się, nim podejmie decyzję, jest obowiązkowy i staranny. Zamknięty w sobie koncentruje się na własnych celach. Umiarkowanie, powściągliwość, poczucie rzeczywistości, wyostrzona uwaga, rozsądek i rzeczowa bezstronność – ale też małoduszność – bywają tego odbiciem. Starannie utrzymane odstępy między wierszami i dbałość o dokładne zaznaczenie akapitów sygnalizują klarowny porządek myśli, świetną orientację w otoczeniu oraz zmysł organizatorski. Wąskie marginesy ze wszystkich stron mówią jednak, iż autorowi obojętne są formy estetyczne (i inne także). Nie uznaje autorytetów i często kieruje się instynktem. Jest skrajnym egoistą i nie potrafi współczuć. Dąży do celu za wszelką cenę, rozpycha się łokciami i nie zastanawia się, czy swoim postępowaniem kogoś krzywdzi. Wychodzi z założenia, że cel uświęca środki. Unikanie przedłużonych ogonków w literach „a”, „e” oraz pragnienie zmieszczenia na jednej kartce jak największej liczby słów – to cecha patologicznych skąpców. Człowiek wybiera pismo uproszczone, gdy chce szybko i bez ceregieli wykonać to, co zamierzył, a wobec innych przyjmuje postawę obojętną. Zachowuje trzeźwy umysł, lecz brak mu głębi. Kropki w formie przecinków (często złamanych) to znak, że pan Kulczyk na co dzień jest ogromnie energiczny, lecz również agresywny i brutalny. Pochylanie liter w prawo (w kontekście tego, co wyżej) świadczy o skłonności do zazdrości, zawiści i mściwości.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy