Jerzy Kulej – wojowniczość i sentymentalizm

Jerzy Kulej – wojowniczość i sentymentalizm

CHARAKTER (Z) PISMA

Podpis pana Jerzego wydaje się płynny i swobodny. Duża pętla, od której się zaczyna („J”), obrazuje wysoki stopień pewności siebie i świadomość własnej wartości, a jednocześnie wewnętrzny namysł i zero pychy w stosunkach z innymi. Wkomponowanie w nią drugiej literki imienia („e”) świadczy, iż ten pełen radości życia człowiek lubi wszystko co piękne, zapewne jest wielbicielem muzyki, a zdolności artystyczne łączą się w jego duszy z dużym poczuciem romantyzmu. Pochyla litery w prawo, więc bywa bardzo uczuciowy. Początkowej pętli w autografie odpowiada litera „K” („Kulej”) i mocna kropka na końcu (w formie złamanego przecinka) będące sygnałem, że dynamika pana Jerzego jest prawdziwa i konsekwentnie zachowana, ma on bardzo silną wolę, bywa uparty i zadziorny (a nawet zaczepny), lecz przy tym także nieufny. Dowodzi tego m.in. wysoki stopień związania pisma – autograf sprawia wrażenie jednolitego odlewu. Zmienny nacisk wnosi do obrazu koloryt – w terminologii muzycznej: od subtelnego piano aż po fortissimo. Godne uwagi jest bardzo zgrabne połączenie imienia z nazwiskiem – to znak, że lubi on sztukę i zna się na niej (nie tyle jednak w teorii, ile raczej w praktyce). Taka siła twórcza właściwa jest jedynie nielicznym, zaliczającym się do wybitnych osobowości nie tylko ze względu na swoją aktywność i poczucie piękna, ale także wielkie serce i duchowe opanowanie. Jerzy Danton

Wydanie: 2003, 38/2003

Kategorie: Sylwetki

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy