CHARAKTER (Z) PISMA
Nagłówek trąci oksymoronem, choć wcale nim nie jest. Spójrzmy na nazwisko: zamaszyste „P”, potem malutkie „i”, a kropka nad trzonem tej litery zlewa się z niedbałą nitką kończącą autograf, po którym nie ma już kropki. Wynika z tego, że pan Pilch jest skupionym na sobie egocentrykiem. Mnogość odmiennych, niezwykłych cech w obrazie tego pisma wskazuje na to, że jest człowiekiem bardzo inteligentnym, który – nawet gdyby urodził się w nędzy – bez trudu zdobyłby wykształcenie i uaktywnił wszystkie swe talenty. Opanowany, odważny (duży nacisk pióra na papier) i dostojny, o mocnym zdrowiu (jednorodna kreska), bywa wielkoduszny wobec innych, a wszystko, co ma, zawdzięcza własnej pracy i intelektowi. Ten dumny arogant (tu: „P”) jest w stanie, gdy zmięknie, podzielić się z obcym dzieckiem cukierkami, ponieważ jest serdeczny i szczodry z natury (przedłużone, opadające zakończenie nazwiska nakreślone ze słabnącą siłą). Nitka oznacza tutaj niemal genialnego znawcę sztuki życia – zestawiona jest bowiem z precyzyjnie nakreśloną poniżej datą. To cecha umysłu silnego, analitycznego (typowa dla artysty i matematyka w jednej osobie), ogromnie głębokiego i twórczego. Haczyk kończący imię (pisane nitką) mówi, że w sytuacjach konfliktowych natychmiast staje się zadziorny, apodyktyczny, porywczy i gwałtowny. Ogień, słońce, hałas, inteligencja, wiedza i pewność siebie… Noe jednak nie zabrałby go na swoją arkę w obawie, że ów pan z radości zionie ogniem i niechcący spali mu tę łajbę.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy