CHARAKTER (Z) PISMA
Cechuje go nienawiść do hipokryzji, równie silna jak niezdolność do kłamstwa. Ten człowiek jest wzruszająco szczery. Lojalny, spontaniczny, impulsywny – wszystko, co usłyszy, bierze serio i wierzy w to bezgranicznie. Jego największy problem to naiwność, której jest nieświadom, bo uważa się za sprytniejszego, niż jest w rzeczywistości, i nie dopuszcza myśli, że ktoś może go nabrać.
Pan Stuhr łączy litery ze sobą, z czego wnioskujemy, iż posiada umysł analizujący i dedukujący. Litery są wysokie, acz ściśnięte, wąskie, co oznacza, że odczuwa pęd do duchowego rozwoju połączony z neurotycznym ambicjonalizmem, dręczą go kompleksy niższości, lecz z drugiej strony ma iście ułańską fantazję – to taki wewnętrzny dysonans. Tego nie widać na reprodukcji, ale tak mocno naciska piórem na papier, że prawie wyrzyna w nim dziury. Stąd wniosek, że z natury bywa brutalny, gwałtowny, jest pewny siebie i ma silną wolę. Ostro skierowana w dół, urwana laska litery „y” w imieniu „Jerzy” oznacza fatalizm i czarnowidztwo. Zwrotne przekreślenie ostatniej części podpisu „Stuhr” z hakiem na końcu – to znak uporu, wytrwałości, zawziętości, zapiekłości w obstawaniu przy swoim, zacięcia w działaniach oraz zadziorności i wojowniczości w sytuacjach konfliktowych.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy