Kraina brunatnego niedźwiedzia

Konwencja UNESCO z 1972 r. za skarby natury godne szczególnej ochrony uznaje m.in. „strefy stanowiące siedliska zagrożonych zagładą gatunków zwierząt i roślin, mające wyjątkową wartość z punktu widzenia nauki lub ich zachowania”. Taką strefą jest Park Narodowy Durmitor w Górach Dynarskich (Czarnogóra).
Jeśli ktoś chciałby zobaczyć, jak wyglądały dawne puszcze pokrywające znaczne połacie Europy, powinien wybrać się właśnie do Durmitoru, gdzie stanie przed potężnymi sosnami, które porastają brzegi Czarnego Jeziora i Tary – jednej z niewielu na naszym kontynencie dzikich rzek.
Prastary, gęsty las w górnych partiach wapiennych gór ustępuje miejsca łąkom z zaroślami jałowca i pojedynczymi brzozami. Jeszcze wyżej widać tylko nagie skały z fantazyjnymi śladami wiekowej erozji. Tutejsze skały nazywane są fliszem, co oznacza skałę z niebieskiego i zwykłego wapienia, glin łupkowych i margla. Ruchy skorupy ziemskiej sprawiły, że w wielu miejscach warstwy fliszu poukładały się nawet prostopadle do siebie. Niezapomnianych wrażeń dostarcza też ponad 60-kilometrowy wąwóz Tary czy Lodowa Grota miedzy jeziorem Crna Voda i szczytem Botov Kuk; zachowane w niej formy lodowe pamiętają okres ostatniego zlodowacenia.
Park Narodowy Durmitor został założony w 1952 r., później ogłoszono go rezerwatem biosfery. W parku żyją m.in. kozice i żbiki; są też ostoje głuszca. Zwierzęciem podlegającym szczególnej ochronie jest niedźwiedź brunatny. W Durmitorze ma wyjątkowo sprzyjające warunki do przetrwania, co może się zmienić, jeśli zostanie zrealizowany zamiar budowy tunelu – części autostrady.
Nadzieja w tym, że obrońcom środowiska uda się zablokować ten projekt jak przed laty, gdy wstrzymali budowę zapory wodnej i hydroelektrowni w wąwozie Tary.
Wład