Jednoznacznie i zrozumiale
Tak – zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim – kredytodawcy powinni informować o ofercie i formułować umowy
Wszyscy jesteśmy konsumentami, wydawałoby się więc, że zaciągane przez nas kredyty i pożyczki można nazwać konsumenckimi. Jednak nie wszystkie kredyty udzielane osobom fizycznym spełniają kryteria kredytu konsumenckiego. Jego warunki określa ustawa o kredycie konsumenckim.
NA CELE PRYWATNE
Kredyt konsumencki jest udzielany na cele prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą czy zawodową. Może on wynieść nie więcej niż 255 550 zł lub równowartość tej kwoty w innej walucie. Mogą to być także: odnawialny limit lub debet w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym, karta kredytowa oraz kredyt na zakup towaru lub usługi udzielany w sieci handlowej lub usługowej. Kredyt może być zabezpieczony hipoteką.
Ustawa o kredycie konsumenckim nie reguluje warunków m.in. tzw. kredytu 0%, kiedy konsument nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania oraz innych kosztów związanych z jego udzieleniem lub spłatą, kredytów udzielanych pracownikom przez pracodawcę ze stopą oprocentowania niższą niż powszechnie stosowane na rynku (np. pożyczka z funduszu socjalnego), kredytów udzielanych na mocy przepisów szczególnych z zastosowaniem niższych stóp oprocentowania niż powszechnie stosowane (np. kredyty studenckie) lub udzielanych na korzystniejszych warunkach (np. kredyty mieszkaniowe z dopłatą rządową).
NIE drobnym drukiem
Ustawa szczegółowo określa, jakie informacje na temat kosztów kredytu musi przekazać konsumentowi w materiałach informacyjnych i reklamach kredytodawca lub pośrednik kredytowy. Przede wszystkim muszą zostać podane informacje o całkowitej kwocie kredytu, stopie oprocentowania kredytu wraz z innymi kosztami, które konsument zobowiązany będzie ponieść w związku z umową kredytową, oraz rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania wyrażającej całkowity koszt kredytu w procentach w skali rocznej. Informacje przekazywane konsumentowi w reklamie powinny być podane na podstawie reprezentatywnego przykładu. Muszą też być podane w sposób jednoznaczny, zrozumiały i widoczny (nie drobnym drukiem).
RYZYKO KREDYTOWE
Na podstawie informacji uzyskanych od konsumenta lub zawartych w bazach danych (np. bazach Biura Informacji Kredytowej) kredytodawca dokonuje oceny zdolności kredytowej. Gdyby odmówił udzielenia kredytu ze względu na informacje zawarte w bazie danych, powinien niezwłocznie o tym poinformować konsumenta i wskazać bazę danych, z której te informacje pochodzą.
Przed podpisaniem umowy klient otrzymuje formularz informacyjny dotyczący warunków kredytu. Ma on jednolity wzór, obowiązujący wszystkich kredytodawców w całej Unii Europejskiej. Takie rozwiązanie ma umożliwić porównanie ofert różnych kredytodawców. Klient ma także prawo do bezpłatnego otrzymania projektu umowy o kredyt konsumencki, jeżeli w ocenie kredytodawcy lub pośrednika kredytowego spełnia on warunki do udzielenia kredytu.
Umowa o kredyt konsumencki powinna być sformułowana w sposób jednoznaczny. Ustawa szczegółowo określa, jakie informacje i dane muszą być zawarte w umowie w zależności od jej typu. Dotyczy to przede wszystkim wszelkich kosztów związanych z zawieraną umową, obowiązków kredytodawcy i konsumenta, ale także jego uprawnień.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy