PRZEGLĄD zyskuje, Sakiewicz traci. Lisicki wygrywa z Karnowskimi
Niezmiennie zaskakuje nas gen. bryg. Andrzej Kowalski, szef Służby Wywiadu Wojskowego. Chodzi nie o działania jego podwładnych na polu walki, bo one z natury pozostają ściśle tajne, ale o te dotyczące pracy analityków, która w jakiejś części pozostaje jawna, gdyż opiera się również na lekturze gazet.
Z przyjemnością należy skonstatować, że od dwóch lat wiedza tych, którzy potrafią czytać zarówno wprost, jak i między wierszami, poszerza się znacznie dzięki lekturze m.in. PRZEGLĄDU. Na przykład w 2016 r. w rozpisanym przez SWW przetargu na prenumeratę gazet wojskowi zażyczyli sobie pięć egzemplarzy naszego tygodnika, o jedno oczko mniej niż pompowanej rządowymi reklamami „Gazety Polskiej” (PRZEGLĄD, nr 34/2016).
W tym roku zyskaliśmy jeszcze jednego specczytelnika, a flagowy okręt red. Sakiewicza stracił aż dwóch i pod adres al. Niepodległości 243 dostarczane są w tej chwili tylko cztery egzemplarze tego tytułu.
Jak to tłumaczyć? Wojskowi szukają informacji sprawdzonych, a nie fantastycznych opowieści o przyczynach katastrofy pod Smoleńskiem, jakimi od 2010 r. epatuje „GazPol”. Widać, nawet Antoni Macierewicz nie był w stanie przeforsować w SWW prawomyślnych lektur, co dobrze świadczy o ludziach, którzy tam pracują mimo rewolucji kadrowej w służbach wojskowych, z jaką mamy do czynienia od jesieni 2015 r.
Rządowa propaganda – tak, ale z finezją
Bratnia formacja – Służba Kontrwywiadu Wojskowego, na której czele stał do niedawna jeden z najbardziej zaufanych ludzi Macierewicza, Piotr Bączek – z pewnością priorytety w zakresie zamówień na prasę ustawiała zupełnie inaczej. Specyfikacji na 2018 r. nie widzieliśmy, ale założymy się o każde pieniądze, że ukochane dziecko Tomasza Sakiewicza ma się tam o wiele lepiej niż prasa lewicowa.
W SWW prócz PRZEGLĄDU uważnie w tym roku czytają również „Nie”, „Le Monde diplomatique – wersję polską” (po jednym pakiecie obejmującym wszystkie wydania w 2018 r.) i „Krytykę Polityczną (dwa pakiety). „Krytyka” ma, o dziwo, tyle samo czytelników w wojskowym wywiadzie co „Sieci” bliźniaków Karnowskich.
Co ciekawe, w 2016 r. analitycy zażyczyli sobie dwa razy więcej Karnowskich, ale teraz ich cierpliwość najwyraźniej się skończyła, bo ileż można czytać wrzutek propagandowych z okolic Nowogrodzkiej?
Karnowscy, co nie jest tajemnicą, od lat ścigają się o serca prawicowych czytelników z tygodnikiem „Do Rzeczy”. W tym roku wojskowi sprawili im niemiłą niespodziankę, zamawiając aż siedem pakietów tytułu pod wodzą Pawła Lisickiego, mimo że dwa lata temu w ogóle nie uwzględnili go w zamówieniu. Lisicki rządową propagandę uprawia z większą finezją, mimo że ma i Semkę, i Gmyza na pokładzie.
Wywiad przyjazny środowisku
Wśród tygodników opinii na pierwszym miejscu od lat niezmiennie króluje „Polityka” (21 pakietów). Tuż za nią znalazły się „Wprost” (18) i „Newsweek” (15). Ale to też cień tego, co było poprzednio, bo w 2016 r. „Politykę” czytało aż 32 analityków, a dwa kolejne tytuły po 30 mundurowych.
W zestawieniu 115 tytułów prasy krajowej trafiających w tym roku do SWW naszą uwagę przykuły „Aktualności Ochrony Środowiska”. Na stronie internetowej wydawnictwa czytamy: „Nie ma właściwie przedsiębiorstwa, którego w większym lub mniejszym stopniu nie dotyczyłyby przepisy ochrony środowiska. Korzystanie z wody, wytwarzanie odpadów, emisja hałasu – wszystkie te zagadnienia wiążą się z konkretnymi uregulowaniami prawnymi, wymagają często odpowiednich pozwoleń, prowadzenia ewidencji, sprawozdawczości i wnoszenia opłat”. Miesięcznik ów powstał więc „z myślą o takich właśnie firmach. Dostarcza on informacji o zmieniających się przepisach prawnych. Nasza publikacja to najświeższe informacje dotyczące ochrony środowiska, interpretacje zmian w prawie, odpowiedzi na pytania Czytelników. Artykuły przygotowywane są przez specjalistów i ekspertów z dziedziny ochrony środowiska”. Mimo wytężenia wyobraźni dalibóg nie wiemy, w jakim celu SWW interesowała się poczynaniami Jana Szyszki.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy