Maciej Damięcki – ambicjonalizm i opiekuńczość

Maciej Damięcki – ambicjonalizm i opiekuńczość

CHARAKTER (Z) PISMA

Pismo rozluźnione – w przeciwieństwie do usztywnionego – sprawia wrażenie niewymuszonego. Napięcie mięśni jest niskie i, odpowiednio, także reakcje psychiczne cechują się lekkością. Ponieważ mamy tu również do czynienia z dużą energią życiową (dynamiczny podpis), możemy mówić o wyluzowaniu. Osoby tak piszące są oddane innym, pełne rozpędu i elastyczności – można bez obaw obciążać je zadaniami wymagającymi odpowiedzialności. Pan Damięcki posługuje się przy tym girlandami („m” i „n” są odwrócone) często przechodzącymi w nitkę, zatem jest otwarty na ludzi, kontaktowy, lubi dużo mówić, lecz z drugiej strony, dość łatwo pozwala się wykorzystywać. To typ opiekuna, dla którego podstawowym napędem jest potrzeba prestiżu i uznania społecznego.
Litery w wielu miejscach są nieczytelne, niedbałe (no i przechodzą w nitkę) – nie zależy mu więc specjalnie na szczerości, chociaż kryje się pod tym nie tyle zamiar wprowadzania innych w błąd, co raczej uważanie większości zasad, które ustalił nasz pełen konwencji świat, albo za drugorzędne, albo po prostu za nieważne. Wiąże się z tym dyplomatyczny spryt, talenty aktorskie, ale również duża zmienność nastrojów. Kropki przybierające formę przecinków wysuniętych do przodu względem członów są znakiem ogromnej żywości reakcji.

Wydanie: 2003, 31/2003

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy