Magdalena Stużyńska – porywcza zdobywczyni

Magdalena Stużyńska  – porywcza zdobywczyni

CHARAKTER (Z) PISMA

Są osoby, które – powodowane fantazją i potrzebą zdobienia – okraszają swoje pismo barokowymi elementami graficznymi. Udana forma pokazuje, jak dalece rzeczy nieważne spychają lub uwydatniają te istotne. Pragnienie podobania się, efekciarstwo, nierzeczowa drobiazgowość, próżność, egoizm i kokieteria leżą zaś u podstaw ozdób przesadnych i niezbyt udanych. We wszystkich jednak przypadkach wzbogacanie pisma wiąże się z dominacją „Ja”. Pani Magda posługuje się pismem regularnym – ma to coś wspólnego z siłą woli i dążeniem do osiągania ściśle określonych celów, jakimi by owe nie były. Regularność bywa zwykle osobistym szyldem ochronnym, a także emanacją chęci okiełznania nadmiaru energii, aby zdobyć wytrzymałość. Mamy tu zatem do czynienia z osobą uzdolnioną artystycznie, wrażliwą na piękno, pilną, pracowitą i przewidującą, umiejącą zręcznie dostosować się do różnych sytuacji i warunków. Lubi wszystko, co nowe i ożywia ją żądza zmian oraz reform, jakie wszędzie pragnęłaby wprowadzać (oryginalne „a”, „e” i kółeczka zamiast kropek). Władcza, pełna entuzjazmu (nazwisko kończy ostrą szpilką) oraz uporu (pisze „pod sznurek”), bywa impulsywna, naiwna i łatwo popada w krańcowości. Wiele dziedzin życia stoi przed nią otworem – z wyjątkiem polityki. Owa bowiem wymaga elastyczności, dyplomacji oraz strategicznego podejścia, a na to trudno się zdobyć, jeśli pisze się sztywno i „pod sznurek”.

Wydanie: 2004, 25/2004

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy