CHARAKTER (Z) PISMA
Pismo świadomie usztywnione jest rezultatem wychowania i dyscypliny – pan Mariusz do prośby o autograf odniósł się bardzo poważnie: staranność i brak śladów bufonady świadczą o tym, że dąży do ściśle określonych celów, na pierwszym planie stawiając regularność i kontrolowane postawy. Pismo jest tu czytelne, a wiersze nie plączą się ze sobą. Formalność, dokładność i samodyscyplina (precyzyjne kropki nad „i” oraz łagodne formy liter) to jego główne atrybuty, gdy trzeba się elegancko zaprezentować. Cechy te sprawiają, że bywa wyśmienity w interesach i wymyślaniu atrakcyjnych form promowania siebie. Wystarczy porównać „szkolną” formę pisma tekstowego z pełnym swobody i fantazji podpisem. W kontaktach z ludźmi umie zadbać o to, by postrzegano go jako człowieka towarzyskiego, wesołego, a nawet serdecznego (litery „m” i „n” w formie ni to arkad, ni girland), lecz z drugiej strony czuje, że jego otwarta, nieco naiwna natura wymaga opanowania i ostrożności w relacjach z innymi (pozostawia duże odstępy między wyrazami). Dlatego – mimo całej swej uprzejmości oraz wdzięku – nie jest kimś naprawdę otwartym i pozbawionym uprzedzeń. W działaniach cechują go racjonalizm, stałość i nieustępliwość (nie pochyla liter). Wiersze – a zwłaszcza dynamiczny autograf – wznoszą się ku górze. To znak, że wiecznie się spieszy, pracuje szybko, gorliwie oraz nerwowo i nie może zrozumieć, dlaczego inni nie dorównują mu skutecznością.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy