Maryla Rodowicz – łobuz o szczytnych ideałach

Maryla Rodowicz – łobuz o szczytnych ideałach

CHARAKTER (Z) PISMA

Wszędzie jej pełno – gdziekolwiek jest, tam świeci jak gwiazdka! Uwielbia działanie i ruch. Zdobywszy władzę nad sobą, zawojowałaby cały świat! Szlachetna – nienawidzi fałszu, poszukuje prawdy. Wnętrze ma tajemnicze, trudne do zbadania. Ukrywa enigmatyczną, pełną rozterek duszę… pod płaszczykiem szokującej ekstrawagancji. Nie znosi, gdy ktoś ogranicza ją lub usiłuje zdominować, wycofuje się z takich układów. Kłopoty sprawia jej skłonność do ulegania popędom ze strony własnych zmysłów, zmienność usposobienia, łatwość irytowania się oraz impulsywność.
Osoba roztrzepana, bo gubi litery w słowach (np. pisząc „powe” zamiast „powie”). Z pośpiechu, w wyniku żywiołowo pracującego umysłu, redukuje w piśmie wiele liter do dziwnie uproszczonych form (np. „w” i „cz” w słowie „Rodowicz”), a ukazując bezład i brak symetrii w obrazie swojego pisma, dowodzi, iż jest m.in. rozrzutna.
Pismo osób nieprzezornych i nierozważnych, jak pani Maryli, bywa szybkie, niestaranne, litery nieforemne i często niedokończone, styl stawiania kropek i przecinków zaniedbany. Żywa wyobraźnia oraz skłonność do entuzjazmu i egzaltacji odzwierciedlają się przesadnie wielkimi laskami nad i pod wstęgą – strumieniem liter małych. Jej pismo należy zaliczyć do rozluźnionych, co oznacza, iż ma mało zahamowań, jest „wyluzowana”. Żyje z dnia na dzień, oddana własnym sprawom, elastyczna i pełna rozpędu…
GRAFOLOG

Wydanie: 2001, 28/2001

Kategorie: Sylwetki

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy