CHARAKTER (Z) PISMA
Szeroki lewy margines to dowód rezerwy. Człowiek tak piszący izoluje się od ludzi, budując niewidzialny mur odgradzający go od świata. Jest podejrzliwy i trudno zdobyć jego zaufanie. Nic w tym dziwnego, skoro nie wierzy nawet samemu sobie (pan Rakowski podpisał się inicjałami „MFR”)! Kartka została przezeń zagospodarowana z wielkim gustem, a to wskazuje na zmysł estetyczny i wrodzoną elegancję. Wiele osób pochyla literki w prawo (uczuciowość). Niektórzy pochylają je w lewo (neurotyczny ambicjonalizm). Pan Rakowski natomiast generalnie trzyma je w pionie: pozwala problemom dojrzewać i najpierw odczekuje, co się stanie. Mieści się więc w tym silny element racjonalny. Ale może także wstrzymuje się on tylko świadomie, ponieważ boi się utraty samodzielności… Z drugiej strony, jest to dlań sposobem na uwodzenie innych: nieruchomy, skupiony, obrzuca was spojrzeniem hipnotyzera z uśmieszkiem mięsożercy. Czujecie wówczas, że stajecie się jego zdobyczą. Odstępy między poszczególnymi wyrazami są niewielkie, zatem potrafi zadbać o dobre kontakty z innymi ludźmi. Duży nacisk pióra na papier, haczyk (którym rozpoczyna pierwszą literę imienia), a także wiele ostrych kątów w piśmie – to przejawy ogromnej siły woli, zadziorności, żarliwości, porywczości, odwagi, gwałtowności, a przede wszystkim… kłótliwości.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy