Płaczę, gdy przestaję kochać

Płaczę, gdy przestaję kochać

Emilia Krakowska aktorka filmowa i teatralna. Stworzyła wybitne kreacje m.in. w ekranizacjach powieści Reymonta „Chłopi” oraz opowiadania Iwaszkiewicza „Brzezina”. Ostatnio gra jedną z czołowych ról w serialu telewizyjnym „Na dobre i na złe”. 

1. Kiedy Pani zrozumiała, że jest już dorosła?
– Wczoraj, gdy ustąpiono mi miejsca w tramwaju.
2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Panią prześladuje?
– Nie mam złych wspomnień z tego okresu.
3. Czy płakała Pani kiedyś z miłości?
– Los nie szczędzi mi łez, które przynosi miłość. Łez szczęścia, radości, rozpaczy, a także tych najtragiczniejszych – gdy przestaję kochać.
4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Panią z równowagi?
– Zafundowana przez polityków w okresie ogórkowym „Operetka” Gombrowicza na poważnie.
5. Czy jest taka osoba, której nigdy Pani nie wybaczy?
– Jest. Ale staram się o niej myśleć tak, jakbym jej nigdy nie spotkała.
6. Czego ma Pani za dużo?
– Ciałka. Ale dzięki temu dużo pogody ducha.
7. W życiu nie ma nic lepszego niż…
– …rodzinny obiad w altanie, składający się z sypkich pyrek (jak się mówi w moich rodzinnych stronach) z koperkiem i zimną maślanką.
8. Brak mi pewności siebie, kiedy…
– …rozmawiam z księdzem Janem Twardowskim.
9. Starość to…
– …stan, który mnie jeszcze nie nawiedził!!!
10. Czym jest dla Pani obraz Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”?
– Przed odrestaurowaniem był jak dagerotyp Chrystusa i jego uczniów. A teraz jest tylko fotografią kodaka.
11. Przed jaką pokusą nie jest Pani w stanie się wybronić?
– Przed porcją śledzi w śmietanie.
12. Z kim chciałaby Pani zjeść uroczystą kolację?
– Z pensjonariuszami Brata Alberta, bo oni kochają jeść.
13. Praca, jakiej by się Pani nigdy nie podjęła, to…
– …akwizycja.
14. Od kogo nauczyła się Pani najwięcej?
– Od Mamy.
15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjęła Pani w swym życiu?
– O samodzielnym wychowaniu i wykształceniu dzieci, przy równoczesnym uprawianiu tak chimerycznego zawodu jak mój.
16. Komputer, pilot, telefon komórkowy to dla Pani…
– …tajemnicze rekwizyty moich córek.
17. Czy lubi Pani wyobrażać sobie, co by Pani zrobiła, gdyby ponownie mogła przeżyć swoje życie?
– Nie lubię gdybania.
18. Czy ogląda się Pani w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność?
– W lustrze? W lustrach. I w oknach wystawowych, a także w oczach moich widzów.
19. Czy była Pani kiedyś u wróżki (chiromantki)?
– Tak. U Mustafy-Marcinkowskiego i u wielu innych moich przyjaznych wróżek.
20. Czy ściska Panią w gardle, gdy słyszy Pani narodowy hymn Polski?
– Tak. Wtedy wstaję.
21. Czy wyciąga Pani od przyjaciół zwierzenia intymne?
– Nie muszę – sami przychodzą ze swoimi problemami.
22. Jak się Pani zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Panią na chwilę samą w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notes? Przerzuci Pani kartki?
– Nawet nie zauważę, że coś tam leży.
23. Jaką chciałaby Pani pozostać w pamięci przyjaciół?
– Chciałabym, by mnie w ogóle życzliwie pamiętali.

Wydanie: 2001, 29/2001

Kategorie: Sylwetki

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy