Szampan chłodzony w ratuszu na Ursynowie nie mógł smakować inicjatorom warszawskiego referendum. Miny polityków, którzy przyszli świętować odwołanie Hanny Gronkiewicz-Waltz, były tak ponure, że żona Piotra Guziała nie wytrzymała i krzyknęła na całą salę: „Piotrek, uśmiechnij się!”. Niewiele to dało. Bo Guział, który jeszcze w sobotę uważał, że ma zwycięstwo w kieszeni, w niedzielny wieczór bardziej przypominał dziecko, któremu ktoś wyrwał zabawkę, niż zwycięzcę idącego po władzę. Na twarzy miał wypisaną przyśpieszoną lekcję pokory. Drogę od triumfalizmu do klęski. Zbytnio uwierzył sondażom, które zapowiadały wysoką frekwencję, i mediom, które w większości zdążyły pożegnać Hannę Gronkiewicz-Waltz już w sobotę. Realne życie to jednak nie sondaże, ale ludzie. Wyborcy bardzo rozczarowali Warszawską Wspólnotę Samorządową, PiS, Ruch Palikota i nie wiadomo czego szukających w tym towarzystwie pojedynczych SLD-owców. Może ci politycy naiwnie liczyli, że przytulą się do większości? Że będą z ludem? Wyszło, jak wiadomo, tak, że lud stolicy pokazał, iż ma swój rozum. I najbardziej przypadła mu do gustu postawa władz warszawskiego SLD, która sprowadzała się do tego, że wyborca w tej sprawie nie potrzebuje suflerów. I woli bardzo konkretne porozumienie w bardzo konkretnych sprawach, które – załatwione w ciągu roku, jaki został do wyborów samorządowych – znacznie poprawiłyby życie mieszkańców. Lepsze to od mamienia ludzi mirażami sielanki, którą zafunduje wielogłowy twór. Chyba tylko uczestnicy porozumienia wierzyli, że można w prosty sposób zsumować polityków z tak odległymi poglądami i pomysłami na Warszawę. Łączenie ludzi, których poglądy częściej się wykluczają, rzadko może dać efekt wielkiego plusa. Formuła: wszyscy na Hankę, a potem podzielimy łupy, była zbyt prostacka, by mogli się na nią nabrać będący w większości wyborcy centrowi. Elektorat lewicowy nie poszedł na referendum. Zlekceważył apele Kalisza, Olejniczaka, Napieralskiego, Nowickiej czy „Krytyki Politycznej”. Posłuchano Millera i Wierzbickiego. A z tego płyną bardzo oczywiste wnioski w sprawie nieodległych wyborów. Jeśli warszawska Platforma dotrzyma podpisanych z SLD zobowiązań, zastopuje marsz PiS na Warszawę. Jeśli będzie kluczyć i kombinować, jak się z tego wymigać, pogrzebie szanse Hanny Gronkiewicz-Waltz. Referendum ujawniło słabe punkty różnych partii. I bezlitośnie obnażyło realne możliwości polityków. Także tych z partii okołolewicowych. Falstart polityków, o których wcześniej wspomniałem, też należy do tych słabości. Zwycięzców się nie sądzi. Gdyby wygrali, mogliby stawiać warunki. Szkopuł w tym, że szanse na wygraną mieli mikre, a towarzystwo mało komfortowe. Nie wiedzieli o tym? Wiedzieli. A teraz jeszcze lepiej wiedzą, że traktowanie własnych wyborców jak dzieci jest bardzo ryzykowne. Warszawiacy o poglądach lewicowych nie poszli za nimi. I trzeba będzie sporo się napracować, by im zaufali.
Tagi:
Jerzy Domański
Panie redaktorze za ile pański kolega Miller sprzedał się PO. Wiele mówił pan oraz pańscy koledzy jak bardzo źle jest z demokracją jak słaba jest frekwencja. I co pojawiła się inicjatywa, żeby przeprowadzić referendum w sprawie Gronkiewicz Waltz i jak się zachował redaktor Domański w imię czystego partyjniactwa, żeby tylko inna partia nie dorwała się do władzy zaczął wzywać, żeby nie brać udziału w referendum. Czy takie postępowanie nie nazywa się konformizmem panie redaktorze. Pisze pan tu o rzekomym ludzie warszawskim który miał swój rozum to nie jest prawdziwy lud warszawski to jest po prostu bydełko dla którego bardziej liczy się kiełbasa i wóda i któremu jest obojętne kto nim rządzi. Prawdziwymi obywatelami okazali się ci którzy spełnili swój obowiązek i poszli na referendum w przeciwieństwie do pana panie redaktorze i tych którzy pozostali w domach. Pisze pan o odpowiedzialnych politykach SLD. Ci rzekomo odpowiedzialni politycy okazali się pospolitymi sprzedawczykami tzw. pozorną opozycją, która w zamian za stołeczki i mgliste obietnice PO sprzedali się wkraczając na drogę którą w swoim czasie wkroczył Lepper i Giertych. Drogę do stania się przystawką wyborczą PO. Czy pan redaktor Domański jest w stanie odpowiedzieć czy kiedykolwiek PO dotrzymało jakiejkolwiek obietnicy złożonej SLD? Czy pan już zapomniał o tym, że to PO wspólnie z PIS robili wszystko, żeby raz na zawsze zniknęło SLD? Czy pan redaktor Domański zapomniał o Brochwiczu Miodowiczu Jarudzkiej? I ostatnie pytania Czy mordercy Barbary Blidy stanęli przed sądem? Czy mordercy Anny Brzeskiej stanęli przed sądem? Jakie działania zostały podjęte przez prokuraturę, żeby sprawiedliwości stało się zadość? I proszę mi tu nie wyjeżdżać z rzekomą niezależnoscią prokuratury gdyż jeżeli trzeba to prokuratorzy ulegle spełniają życzenia polityków jak to miało miejsce w przypadku niedawnego wyroku na Urbana.