Ptak wielu imion

Brodziec leśny. Przydomek “leśny” może dziwić, bo chociaż ptak ten nie unika lasu, to jednak ekologicznie jest od niego mało zależny, trzyma się przede wszystkim bagien porosłych trawą i dlatego nazywany jest również trawnikiem. Inne regionalne nazwy to: łączak, biegus leśny, biegus brudny, dragon, biegus szary i fifija.
Jest wielkości skowronka, ale sylwetkę ma smuklejszą, a nogi i dziób dłuższe. Górna część ciała, ciemno ubarwiona, tworzy kontrast z bielą brzucha i kupra. Białe są też skrzydła pod spodem i brew nad okiem. Nogi – żółtozielone. Samica jest nieco większa od samca. Ptak bardzo towarzyski. Żywi się owadami i ich larwami, pająkami wodnymi i mszycami.
Brodźca leśnego najłatwiej zobaczyć podczas wiosennych i jesiennych wędrówek. Na siedliska wybiera teren bagnisty, może też gniazdować na rozległych, podmokłych łąkach, torfowiskach, w dolinach rzek, na obrzeżach jezior, małych, śródleśnych i śródpolnych bagienkach.
Nie wszystkie brodźce leśne, które przylatują do nas, zakładają gniazda i wychowują dzieci. Czynią to tylko te, które pojawiają się wiosną, natomiast przylatujące w lecie traktują wędrówkę jako podróż turystyczno-wypoczynkową.
Brodźce mające zamiar założenia rodziny przylatują już połączone w pary. Samiec tokuje w ciepłe dni, kiedy to oblatuje dookoła wybrane miejsce, w regularnych odstępach czasu szybko drga skrzydłami, wzbija się wyżej i przechodzi w lot ślizgowy. Opadając, wygwizduje delikatne “dile, dile, dile”. Po locie zazwyczaj siada na kołku lub pieńku i bacznie rozgląda się wokoło.
Brodźce budują gniazda wśród traw lub na mchu, kryjąc je czasem w zaroślach. Zdarza się, choć bardzo rzadko, że gniazdują na drzewach, w gniazdach porzuconych przez inne ptaki. Lęg odbywa się raz w roku. Samica składa zazwyczaj cztery jaja, które wysiaduje wspólnie z samcem. Młode osiągają zdolność do lotu po 30 dniach od chwili wyklucia. Na widok wroga zbliżającego się do gniazda rodzice podlatują do niego, piszczą i usiłują odwieść go od piskląt.
Brodziec leśny jest u nas ptakiem bardzo rzadkim. Jego stanowiska spotykane są tylko na Błotach Bielawskich pod Gdańskiem; być może, że pojedyncze osobniki pojawiają się również na Mazurach. Należy się liczyć z zupełnym zanikiem tego gatunku. Główny powód jego wymierania to ubywanie terenów nadających się na siedliska.

Wydanie: 2000, 41/2000

Kategorie: Ekologia

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy