Niepełnosprawni żeglarze nie boją się silnych wiatrów
Do ostatniego, piątego biegu trwała zażarta walka o zwycięstwo w II Długodystansowych Mistrzostwach Polski Żeglarzy Niepełnosprawnych, rozgrywanych na Jezioraku. 14 i 15 maja na czele była załoga z Iławy – Marian Zieliński, Janusz Dzięciołowski i Krzysztof Bądkowski – zaraz za nimi płynęły trzy następne. W sobotę wiało bardzo mocno, do 6 stopni w skali Beauforta, padał deszcz. Po tym ciężkim dniu Iława miała jeden punkt przewagi nad załogą warszawską w składzie Piotr Nowak, Krzysztof Kwapiszewski i Andrzej Puchalski. Ale w niedzielę, 16 maja, wiatr osłabł i w ostatnim biegu warszawiacy odrobili ten punkt przewagi. Obie załogi zdobyły po 17 punktów, jednak żeglarze z Warszawy mieli więcej zwycięstw – wygrali w dwóch biegach. Oni więc zostali mistrzami Polski, utrzymując tytuł zdobyty przed rokiem.
W mistrzostwach startowało 11 załóg z całej Polski, płynących na jachtach klasy Focus. Była i 12. załoga – okazało się jednak, że jej członkowie cierpią na schorzenia słuchu. – W naszych mistrzostwach mogli uczestniczyć wyłącznie żeglarze z niedowładem narządów ruchu – wózkowicze, ludzie niemogący chodzić od dzieciństwa, ci, którzy stracili nogi w wypadkach komunikacyjnych czy górniczych. Niektórzy żeglowali już od lat, gdy stracili nogi, inni nie chodzili od lat i dopiero potem nauczyli się żeglować. – To nasz sposób na życie – mówi Janusz Dzięciołowski, prezes Stowarzyszenia Żeglarzy Niepełnosprawnych. Każdy członek załogi musi być niepełnosprawny, jachty nie mają żadnych udogodnień. Mimo to żeglują nie gorzej niż ludzie w pełni zdrowi.
Mistrzostwa, zorganizowane dzięki wsparciu PFRON, rozegrano na trzech trasach, najdłuższa z nich miała ponad 15 km długości i przy słabym wietrze jej pokonanie zajęło żeglarzom prawie pięć godzin. Główną nagrodą był puchar – i 2,4 tys. zł do podziału na trzech. Ale wiadomo, że z reguły sternik dostaje najwięcej.
AL
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy