Rozmowa to moje paliwo

Rozmowa to moje paliwo

Agresja wobec ludzi kultury jest niewiarygodna. Ostatnie lata zaowocowały demonstracyjnym nieszanowaniem kultury

Andrzej Pągowski – grafik i plakacista

I jak nie zacząć przy Andrzeju Pągowskim od koloru!
– Kolor ma znaczenie, ja zdecydowanie wolę kolory ciepłe. Był taki moment, że moim znakiem rozpoznawczym były czerwone spodnie, czerwone buty, ale to było wtedy, kiedy panowie w Polsce na kolorowe spodnie patrzyli spode łba i nie mieli odwagi. Nagle zaczęli nosić czerwone spodnie i wtedy przeszedłem na żółty. To kolor pomaga mi lepiej się czuć, wierzę, że trochę leczy, coś kolorowego daje energię. Nie mam garnituru, spodni z kancikiem, drapią mnie. Ale bywa, że zaczynam z tym źle się czuć, bo szanuję dress code, mam coraz więcej imprez wymagających garnituru, chociaż słyszę, że mnie wypada mieć czarny T-shirt i sportową czarną marynarkę.

Zawsze byłeś taki kolorowy, zadbany?
– Zawsze byłem kolorowy, czysto ubrany, pachnący, umyty i uczesany. Moja mama mi to wpoiła. Pamiętam, jak jechaliśmy na kolonie, u nas w domu się nie przelewało, miałem białe spodnie i białe tenisówki. Jak je mama zobaczyła, powiedziała: synku, nie możesz jechać w takich tenisówkach, i wybieliła mi je pastą do zębów. Żona mojego profesora Waldemara Świerzego po latach powiedziała, że kiedyś jej mąż przyznał, że lubi mi robić korekty, bo ładnie pachnę. W jednym z wydawnictw sekretarka zapowiadała mnie pani dyrektor: ten pan z ładnym zapachem. Ja lubię takie rzeczy; jak widzisz, mam biżuterię, zawsze zazdrościłem kobietom kremów, kosmetyczki, nagle się okazało, że są męskie salony, męskie kosmetyki, ale u mnie to się zaczęło bardzo wcześnie.

Pągowski herbu Pobóg.
– Tak, tata pochodził spod Poznania, z miejscowości Gołuń, gdzie teraz są tereny popegeerowskie, a kiedyś był majątek ojca. Bardzo tę pamięć kultywował, mnie to jakoś ominęło i kompletnie nie miało znaczenia, ale dla wielu osób z mojej rodziny ma. Może gdybym był z królewskiej rodziny, tobym to przeżywał. Na pewno dzięki temu, że ojciec był z takiej rodziny, kultywowało się tradycję, kulturę, czytało się, rozmawiało nie o dupie Maryni, ale o rzeczach ważnych. Tata od powrotu z obozu jenieckiego do czasów Gierka był strasznie gnębiony, dlatego tak go szanował, bo w tym czasie wrócił do zawodu, był radcą prawnym w PZU. Wcześniej jeździł po Polsce i ewidencjonował szkody, łatwo nie było. Nigdy w życiu nie przeczytałem Trylogii – tata mi przeczytał. Do dziś pamiętam „Panie Wołodyjowski, larum grają!”, a my siedzieliśmy pod kołdrą przestraszeni, bo czytał tak, że skóra cierpła. Wiedzieliśmy, kto to Prus, Mickiewicz, Sienkiewicz, kto to Chopin. Ojciec był fanem sportowego, zdrowego trybu życia, szerokie bary i niski wzrost zawdzięczam jemu, bardzo wcześnie zapisał mnie do klubu sportowego. Chłopakowi, który ma 10-12 lat i podnosi ciężary, bary może urosną, ale nogi będzie miał krótkie (śmiech).

Cały tekst można przeczytać w „Przeglądzie” nr 30/2022, dostępnym również w wydaniu elektronicznym.


Andrzej Pągowski – rocznik 1953; absolwent PWSSP w Poznaniu (Wydział Plakatu, dyplom u prof. Waldemara Świerzego). Autor ok. 2 tys. plakatów filmowych, teatralnych, wydanych w Polsce i za granicą, m.in. do filmów Andrzeja Wajdy i Krzysztofa Kieślowskiego. Twórca ilustracji książkowych, prasowych, okładek płyt, scenografii teatralnych i telewizyjnych oraz murali. Aktualnie prezentuje projekt „Wajda na nowo”, nowe wersje plakatów do 60 filmów reżysera, niedawno do zobaczenia w Koninie podczas 68. Ogólnopolskiego Konkursu Filmów Amatorskich OKFA.


Fot. Archiwum CKiS

Wydanie: 2022, 30/2022

Kategorie: Kultura

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy