Tag "Eugeniusz Guz"
Zaprzepaszczona szansa finlandyzacji Polski
Finlandia potrafiła ułożyć sobie z Moskwą stosunki, które w PRL budziły cichą zazdrość. W układzie o dobrosąsiedztwie i przyjaźni podpisanym z ZSRR Finlandia zobowiązała się zachować neutralność, nie wiązać z żadnym blokiem wojskowo-politycznym. W zamian ZSRR obiecał nie ingerować w jej sprawy wewnętrzne, respektować odmienny od radzieckiego ustrój, gwarantować suwerenność Finów. Spośród wszystkich późniejszych państw bloku socjalistycznego tylko Polska miała realne szanse uzyskać podobny status, jeśli rząd RP na uchodźstwie przyjąłby graniczne decyzje teherańskie oraz stępił demonstracyjnie antyradzieckie ostrze. Brytyjczycy zachęcali premiera Mikołajczyka do tego usilnie, lecz bezskutecznie. W rozmowach z Churchillem i Edenem Stalin kilkakrotnie akceptował warunkowy powrót Mikołajczyka do Warszawy bez udziału lewicy. Finlandia patrzyła na ZSRR podobnie jak Polska Mikołajczyka, umiała jednak wyciągnąć wnioski zabezpieczające jej integralność terytorialną.
Zdziwienie Hitlera
Fakt, że Niemcy tak szybko zapoznali Zachód z tajnym załącznikiem do układu o nieagresji z ZSRR, miał przede wszystkim zniechęcić anglo-francuskich aliantów Polski do militarnego angażowania się w jej obronę. Berlin od dłuższego czasu zniechęcał Anglików i Francuzów do kontaktów z ZSRR. Błyskawiczne zapoznanie Londynu i Paryża via Waszyngton z treścią tajnego załącznika miało sygnalizować, że Niemcy już kupili Stalina. Hitler do końca życia nie wiedział, że przed Polską ukryto treść tajnego protokołu. Führer kalkulował, że Polska podejmie rokowania z Berlinem i zgodzi się na powrót Gdańska do Rzeszy.
Sprawcami I wojny światowej byli lunatycy?
W 100. rocznicę rozpoczęcia wojny Niemcy pomniejszają swoją odpowiedzialność za jej wybuch. Rocznicę wykorzystano, by radykalnie pogrzebać głośne w latach 60. XX w. stanowisko hamburskiego historyka Fritza Fischera. W polemice z kilkoma konserwatywnymi historykami niemieckimi udowadniał on, że głównym sprawcą I wojny światowej była II Rzesza Niemiecka. Obecnie rekordowym powodzeniem cieszy się publikacja australijskiego historyka Christophera Clarka „Die Schlafwandler” („Lunatycy”). Lunatycy to osoby postępujące nieświadomie, pozbawione styku z rzeczywistością, poruszające się jak we śnie, co siłą rzeczy usprawiedliwia ich czyny. Według Clarka, władcy czołowych mocarstw w tej wojnie postępowali jak lunatycy. Oby za 100 lat ktoś nie uznał lunatyków za sprawców II wojny światowej.
Upór Mikołajczyka, strata Polaków
W literaturze historycznej głośno u nas o Jałcie jako synonimie zdrady Polski przez zachodnich aliantów. Przekreśliła ona bowiem odrodzenie Polski niepodległej i suwerennej. Dlaczego dopiero uchwały jałtańskie postrzega się jak ostateczne utracenie kresów? Prawdziwym wstrząsem powinna być pierwsza konferecja Wielkiej Trójki w Teheranie. Już tam bowiem trzej sojusznicy uzgodnili, że Polska będzie musiała zrezygnować z części ziem wschodnich oraz generalnie uporządkować swoje stosunki z ZSRR. Poza linią Curzona oraz rządem przyjaznym ZSRR Stalin innych warunków porozumienia w Teheranie nie stawiał. Finał polskiego losu w Teheranie przypominał w pewnym sensie drugie wydanie paktu Ribbentrop-Mołotow. Wobec protestów przedstawicieli polskiego rzadu na uchodźctwie Churchill powiedział Mikołajczykowi wręcz obelżywie: „Chcecie porzucić własny naród w kraju”.
Proniemieckość Piusa XII wymuszona szantażem?
Czy na zbrodnie Trzeciej Rzeszy papież Pius XII (Eugenio Pacelli) reagował dyskretnie, bądź wcale, ponieważ wymuszała to jego proniemieckość i stawianie na Hitlera, jako na oczekiwanego pogromcy większego zła – komunizmu? Czy również dlatego, że w Berlinie wiedziano o nim bądź o jego najbliższym otoczeniu mnóstwo dyskredytujących faktów, a za milczenie trzeba płacić? Chociaż historycy myszkują w różnych archiwach od pół wieku, to nikt nie zapytał, co stało się z teczką Piusa XII czy z teczkami jego otoczenia. Albert Hartl, szef wydziału kościelno-politycznego chełpił się po wojnie, że korzystał z usług podporządkowanych mu 200 agentów, umiejscowionych w strukturach niemieckiego Kościoła.
Wymuszona audiencja
W czasie spotkania z Polakami we wrześniu 1939 r. Pius XII nie potępił agresji Niemiec na II RP O tym, jak bardzo prymas Hlond był dla Watykanu kimś w rodzaju persona non grata („Przegląd”, 17.01.2010), świadczy również przebieg spotkania
Radiowe imperium Goebbelsa
Pod względem radiofonizacji III Rzesza prześcignęła wszystkie kraje. Naziści umieli ponadto skupić wokół głośników znacznie większą liczbę słuchaczy Wśród instrumentów propagandy jej szef Joseph Goebbels stawiał znacznie wyżej radio niż prasę.
Monte Cassino wiecznie zaniedbane?
Naciskami na włoskie MSZ emigracja polska blokowała remont cmentarza, chociaż sama nie potrafiła zadbać o jego godny wygląd „Monte Cassino czeka na remont. Tablice na grobach są nieczytelne, pomniki zniszczone. Nie ma pieniędzy na remont polskiego cmentarza na Monte Cassino”
Teczka Hudala
Zaprzyjaźniony z Piusem XII biskup był agentem Trzeciej Rzeszy w Watykanie Nie ma chyba publikacji książkowej na temat: Pius XII a Trzecia Rzesza bez fragmentu lub wzmianki o biskupie Hudalu. To jednak, że był on nie tylko największym nazistą wśród watykańskich duchownych, lecz jednocześnie
Pyrrusowe zwycięstwo Bartoszewskiego
Zamiast całą dekadę polować na Steinbach, może należało uważniej rozpatrzyć niemiecką ofertę polskiego udziału w kształtowaniu wizerunku Muzeum Wypędzeń Dopóki Polska nie zainteresowała się Eriką Steinbach (autor diabolicznego scenariusza prof. Władysław Bartoszewski), rzadko komu w Niemczech
