Teatr to jest pokusa

Autor: Helena Kowalik | 25 marca, 2002

Krzysztof Kowalewski aktor teatralny, filmowy. Dla słuchaczy radiowej Trójki ukochany pan Sułek. Debiutował w „Krzyżakach”. Ostatnio wrócił do epopei Sienkiewicza rolą Zagłoby w „Ogniem i mieczem”. Znakomite role w filmach Barei. Gwiazda Teatru Współczesnego. Jego najnowsza kreacja w sztuce „Bambini di Praga” to wydarzenie sezonu.

1. Kiedy Pan zrozumiał, że jest już dorosły?
   – Gdy poszedłem do szkoły teatralnej.
   2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Pana prześladuje?
   – Straszny sen: nie zdałem matury z biologii i udało mi się to zataić. Ale nie opuszcza mnie strach, że się wyda.
   3. Czy płakał Pan kiedyś z miłości?
   – Oczywiście!
   4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Pana z równowagi?
   – Sejm.
   5. Czy ma Pan taką osobę, której nigdy nie wybaczy?
   – Nie.
   6. Czego ma Pan za dużo?
   – Kilogramów.
   7. W życiu nie ma nic lepszego niż…
   – …aktywny odpoczynek. Nie leżeć, tylko gdzieś pojechać, coś zobaczyć.
   8. Brak mi pewności siebie, kiedy…
   – …znajdę się w okolicznościach trudnych do przewidzenia.
   9. Starość to…
   – …nieuchronność.
   10. Czym jest dla Pana fresk Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”?
   – Wybitnym dziełem sztuki.
   11. Przed jaką pokusą nie jest Pan w stanie się wybronić?
   – Prawdziwą pokusą w moim życiu jest teatr.
   12. Praca, jakiej by się Pan nigdy nie podjął?
   – Na pewno nikogo bym nie zoperował.
   13. Z kim chciałby Pan zjeść uroczystą kolację?
   – Z moją żoną i moją córką Gabrysią z okazji zdania przez nasze dziecko matury. Biorąc pod uwagę to, że mam 65 lat, a mała dwa latka, jest to marzenie śmiałe.
   14. Od kogo nauczył się Pan najwięcej?
   – Od starych mistrzów, naszych i francuskich. W czasie mojej młodości na ekranach było dużo starych francuskich filmów ze wspaniałymi aktorami. I ja to jakoś wchłonąłem.
   15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjął Pan w swym życiu?
   – Gdy postanowiłem znaleźć się w teatrze.
   16. Komputer to dla Pana…
   – Absolutna abrakadabra.
   17. Czy lubi Pan wyobrażać sobie, co by Pan zrobił, gdyby ponownie mógł przeżyć swoje życie?
   – Nie zajmuję się sprawami niemożliwymi.
   18. Czy ogląda się Pan w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność?
   – Nie. W tę stronę nic nie ciągnie mego wzroku.
   19. Czy był Pan kiedyś u wróżki?
   – Jako dziecko pomagałem sąsiadce, która trudniła się wróżeniem. Ona stawiała karty, a ja się koło niej kręciłem. Aż raz postanowiłem ją zastąpić i pozbyła się konkurencji.
   20. Czy ściska Pana w gardle, gdy słyszy Pan narodowy hymn Polski?
   – Może kiedyś tak, ale ostatnio jest z tym coraz gorzej. Mam pewne podejrzenia, że kiedy grają hymn sportowcom, nie zawsze jest to powód do patriotycznej chluby.
   21. Czy czuje się Pan duszą towarzystwa?
   – Nie lubię zbyt zwracać na siebie uwagę. Wolę słuchać innych.
   22. Jak się Pan zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Pana na chwilę samego w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce? Przerzuci Pan kartki?
   – Nie, ja bardzo szanuję czyjąś integralność. Może gdybym był dziennikarzem, to tak, wtedy miałbym przemodelowaną psychikę.
   23. Jakim chciałby Pan pozostać w pamięci przyjaciół?
   – Jakim nie zapamiętają.