KULTURA
Film zwany pożądaniem
Aktorki nie chcą dublerek. Pokazują na ekranie zarówno własną twarz, jak i własną pupę. Ani to ekshibicjonizm, ani kokieteria. Życie. Ideologia jest prosta. Sadyzm, zabijanie i krzywdę pokazujemy bez przysłony. A zaszkodzić miałby nam kawałek gołej skóry? Owszem, w świecie Zachodu seks pozostaje reglamentowany – zarówno przez prawo, Kościoły, jak i współmałżonka. Ale ta reglamentacja rozluźnia się z każdym rokiem. Seks szuka swojego miejsca na ekranie. Ale się nie rozpycha. Często figuruje w fabule na równi z myciem zębów i tankowaniem na stacji. Nasze kino jak nie umiało, tak nie umie przykrawać seksu do życia w sensownej proporcji. Jako pierwszy u nas kobietę całkiem nago, od przodu i przez dłuższą chwilę, pokazał Konwicki. Niestety, w odległości kilkuset metrów.
Oklaski cichną i trzeba szukać czegoś nowego
– Jeśli podejmuję się jakiegoś zadania, poświęcam mu bardzo dużo czasu i uwagi. Choć rzeczywiście aktorom czas jest stale podkradany – mówi aktor Bartosz Porczyk. – Aktor szczęśliwy robi lepsze rzeczy. Dlatego stwarzam młodym kolegom komfortową atmosferę w pracy. Zawsze jestem przygotowany, znam tekst, pojawiam się na czas, nie lubię go marnować – ani swojego, ani czyjegoś. Bo my chcemy żyć i umierać w światłach rampy, ocierać się o te ściany, o te ledy dupskami gołymi. A tu staje pytanie: co mam do załatwienia? – dodaje.
Obsesja notowania
Kieszonkowy kalendarzyk na rok 1951 Jarosław Iwaszkiewicz kupił prawdopodobnie w Berlinie, Monachium lub Wiedniu. Zeszycik, o wymiarach nie większych niż 8 na 10 cm, został wydany w języku niemieckim. Okładka Taschen Agendy jest całkiem zwyczajna. Z brązowej skóry, bez żadnych zdobień, jedynie z wytłoczonym rokiem. Na stronach tytułowych w przygotowanych przez wydawcę rubrykach pisarz skrupulatnie, choć niezbyt starannie, wpisał ołówkiem swoje dane:
Name: Jarosław Iwaszkiewicz
Adresse: Stawisko, p. Brwinów
Telefon: 92 24 (numer został później przekreślony)
Passport N. Ser IV. 4087
Körpergewicht: 98 (kg)
Grösse: 186 (cm).
Każdego dnia notował w nim najważniejsze wydarzenia. Miniaturowy kalendarzyk nie pełnił jednak funkcji terminarza. Charakter wpisów świadczy o tym, że Iwaszkiewicz sporządzał je zwykle po fakcie, traktował notatki jak małe archiwum. Zapisując pozornie nieistotne pojedyncze zdania, symbole i numery, zostawiał ślad po przeżyciach, których nie sposób inaczej zapamiętać.
Qulturalia
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy