Klucz do osobistych finansów
W zarządzaniu domowym budżetem bardzo pomocne jest konto osobiste
Konta osobiste to imienne rachunki bankowe zakładane przez osoby fizyczne na potrzeby ich obsługi finansowej. Na konto osobiste wpływają należności jego właściciela, tj. wynagrodzenie, renta, emerytura, przelewy prywatne lub dochody z innych źródeł, z wyjątkiem wpływów z działalności gospodarczej. Z niego można regulować też zobowiązania, np. czynsz, opłaty za prąd, gaz, raty kredytów, czy dokonywać prywatnych przelewów.
Karta wypłaca i płaci
Do każdego konta osobistego bank wydaje klientowi kartę debetową. Służy ona zarówno do bezgotówkowego dokonywania płatności w sklepach i punktach usługowych, jak i wypłacania gotówki z bankomatów. Za pośrednictwem bankomatów z funkcją depozytową bądź wpłatomatów możemy też zdeponować środki pieniężne na naszym koncie. Kartą można się posługiwać zarówno w kraju, jak i za granicą.
O czym należy pamiętać? Z karty można wypłacić lub za jej pomocą uregulować płatność do wysokości dostępnych środków, czyli salda rachunku powiększonego o limit kredytowy w koncie, jeśli taki mamy.
Zarówno w bankomacie, jak i w kasie sklepu autoryzujemy transakcje osobistym numerem identyfikacyjnym PIN (ang. Personal Identification Number). Do przeszłości odchodzi autoryzowanie transakcji płatniczych podpisem właściciela konta. Coraz popularniejsze stają się karty umożliwiające transakcje zbliżeniowe, o relatywnie niskiej wartości – w większości banków do 50 zł, choć zdarzają się też wyższe limity. Wystarczy zbliżyć taką kartę do terminala, a rachunek jest zapłacony, choć niekiedy system może prosić o PIN, aby sprawdzić wiarygodność osoby posługującej się kartą. Pamiętajmy, że PIN jest kluczem do naszych pieniędzy i nikomu nie powinniśmy zdradzać tego numeru ani zapisywać go, ponieważ może go poznać osoba nieuprawniona.
Oszczędzanie z kontem
Pieniądze na koncie osobistym nie zapewnią zysku, są bardzo nisko oprocentowane albo w ogóle nie przynoszą odsetek. Dlatego powstały konta oszczędnościowe. To znakomite uzupełnienie konta osobistego. Oprocentowanie większości kont oszczędnościowych waha się w granicach 2-3,3%. Ich prowadzenie jest bezpłatne. Podobnie jak jedna wypłata w miesiącu, która zazwyczaj nie powoduje także utraty odsetek.
W banku możemy również założyć lokatę terminową, która wypracuje odsetki. Oprocentowanie lokat jest ściśle związane z okresem ich trwania. Lokaty krótkoterminowe (do 12 miesięcy) przeważnie są oprocentowane według stałej stopy procentowej, natomiast lokaty długoterminowe (powyżej 12 miesięcy) według stałej lub zmiennej stopy procentowej. Właściciel lokaty zobowiązuje się do niewypłacania swoich oszczędności z lokaty przed upływem terminu, na jaki została założona. Jeśli to zrobi, czyli zerwie lokatę, z reguły traci całe oprocentowanie. Lokatę można założyć bez konieczności posiadania konta osobistego w danym banku. Trzeba jednak starannie sprawdzić, komu zamierzamy powierzyć nasze pieniądze – czy podmiot kuszący nas wysokimi zyskami jest objęty nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego, a środki w nim ulokowane są chronione przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Na stronie www.knf.gov.pl można upewnić się, że dana instytucja finansowa znajduje się w rejestrze podmiotów licencjonowanych. Tam również możemy sprawdzić, czy dany podmiot nie trafił na listę ostrzeżeń publicznych, zawierającą nazwy firm, przeciwko którym KNF złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Natomiast o tym, czy podmiot ma gwarancje Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, możemy przekonać się na stronie www.bfg.pl.
Bank zapłaci na czas
Rachunki trzeba regulować w terminie, jeśli nie zrobimy tego na czas, wierzyciele obciążą nas odsetkami karnymi. Jak się tego ustrzec? Banki proponują dwa wygodne sposoby regulowania rachunków – zlecenie stałe i polecenie zapłaty z rachunku osobistego.
Zlecenie stałe to wygodna forma płacenia stałych, comiesięcznych zobowiązań (czynsz, spłata kredytu, ubezpieczenie). Nie trzeba pamiętać o systematycznym dokonywaniu opłat, bank zrobi to za nas. Wystarczy podać bankowi dane odbiorcy, kwotę i częstotliwość operacji, aby automatycznie wykonywał za nas przelewy. Jednak jeśli do wykonania transakcji zabraknie środków na rachunku, nie zostanie ona zrealizowana. I jeszcze jedno: jeśli zmienia się wysokość opłaty (np. nastąpiła podwyżka czynszu), trzeba dokonać modyfikacji zlecenia.
Dlatego przy płatnościach o zmiennej wysokości, np. rachunkach za telefon, wygodniejsze jest polecenie zapłaty.
Polecenie zapłaty to forma trójstronnej umowy między bankiem, klientem banku i usługodawcą – wierzycielem klienta banku. Ten sposób regulowania zobowiązań polega na automatycznym obciążaniu rachunku bankowego kwotami zobowiązań wynikających z faktur wystawianych za świadczone usługi. Korzystając z polecenia zapłaty, klient ma pewność, że należność wpłynie w wymaganym terminie i odpowiedniej wysokości. Zachowuje przy tym pełną kontrolę nad operacjami dokonywanymi na jego rachunku bankowym, które są widoczne na wyciągu bankowym oraz oryginale faktury otrzymanym od usługodawcy. Jeśli coś się nie zgadza, może reklamować transakcję. Wybierając tę formę płatności, ma możliwość obniżenia kosztów regulowania rachunków, ponieważ większość banków pobiera niższe opłaty lub w ogóle nie nalicza prowizji od płatności w formie polecenia zapłaty.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy