Państwowe Muzeum Wschodu w Moskwie we współpracy z Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie zaprezentowało wystawę indonezyjskiej białej broni ze zbiorów warszawskiego muzeum, będącego jedyną w Polsce placówką muzealną poświęconą gromadzeniu i badaniu dzieł sztuki i rzemiosła Orientu – krajów Azji, Australii i Oceanii. Muzeum powstało w 1973 r. na bazie bardzo obszernej prywatnej kolekcji indonezyjskiej, zgromadzonej w latach 1961-1971 przez Andrzeja Wawrzyniaka i przekazanej w darze państwu polskiemu, ofiarodawca zaś został mianowany dożywotnim dyrektorem muzeum. Kolekcjonerska działalność Andrzeja Wawrzyniaka zaczęła się jednak od broni, a dokładnie od krisów – narodowej broni Nusantary, jak określa się obszar kultury malajskiej: Archipelag Malajski wraz z Półwyspem Malajskim. Są to sztylety, na których bardzo charakterystycznej, gdyż niesymetrycznej głowni widnieje jasny, zawierający nikiel wzór, zwany pamorem. Z pamorem wiązano wiarę w magiczne moce – i tak jest do dziś. Krisy są bardziej oznaką prestiżu niż bronią, ale w przeszłości odgrywały również tę rolę. To przedmioty otoczone szacunkiem i nawet zabobonnym lękiem. Bywają bogato zdobione i mają wiele lokalnych odmian, niemal na każdej większej wyspie ich kształt jest nieco inny, a np. na Jawie – centralnej wyspie Indonezji – znajdziemy liczne odmiany. Jawajski kris oznaczony numerem 1
Tagi:
Muzeum Azji i Pacyfiku
