Odpłatność niektórych świadczeń medycznych w przyszłości wymusi konieczność wykupienia komercyjnego ubezpieczenia zdrowotnego W bieżącym roku jednym z najważniejszych tematów wywołujących duże zainteresowanie nie tylko rynku ubezpieczeniowego, ale przede wszystkim samych pacjentów jest sposób refundacji kosztów leczenia. Chodzi tu zarówno o koszty leczenia w kraju, jak i poza jego granicami. Sprawa jest aktualna, bo coraz więcej Polaków odwiedza państwa Unii Europejskiej. Warto więc poświęcić tym zagadnieniom nieco uwagi. Polak choruje w Unii Kwestie uprawnień do korzystania ze świadczeń zdrowotnych osób z krajów Wspólnoty regulują dwa rozporządzenia unijne: rozporządzenie Rady EWG nr 1408/71 (w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego dla pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i dla członków ich rodzin, przemieszczających się po Wspólnocie) oraz rozporządzenie Rady EWG dotyczące wykonywania rozporządzenia nr 1408/71. Każde państwo członkowskie Unii Europejskiej posiada własny system ubezpieczenia zdrowotnego i samo decyduje, kto podlega ubezpieczeniu i na jakich warunkach. Przepisy wspólnotowe nie ingerują w wewnętrzne regulacje poszczególnych państw członkowskich, a jedynie koordynują te systemy. Przepisy unijne obejmują wszystkie kraje członkowskie UE oraz państwa należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, a więc Islandię, Lichtenstein, Norwegię i Szwajcarię. Od dnia wejścia Polski do UE przysługuje nam prawo do ubezpieczenia i świadczeń zdrowotnych w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, osoba posiadająca ubezpieczenie zdrowotne w którymś z krajów UE zachowuje prawo do korzystania z opieki zdrowotnej na terytorium całej Unii. Prawo do świadczeń koniecznych Nie oznacza to jednak automatyzmu i absolutnego dostępu do opieki zdrowotnej na terytorium UE. Świadczenia zdrowotne przysługują zgodnie z ustawodawstwem kraju, w którym dana osoba mieszka lub przebywa i w którym jest jej świadczenie zdrowotne udzielane, tak jakby była w tym kraju ubezpieczona. Podobnie z odpłatnością za świadczenia zdrowotne. Jeżeli na podstawie ustawodawstwa danego państwa świadczenie zdrowotne przysługuje pacjentom bezpłatnie, to również obywatel innego państwa Unii Europejskiej będzie miał prawo do bezpłatnych świadczeń, w zakresie przewidzianym przez ustawodawstwo państwa, w którym obecnie przebywa (warunkiem jest objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym w kraju z którego dana osoba pochodzi). W praktyce więc Polacy ubezpieczeni w Narodowym Funduszu Zdrowia mają prawo do korzystania z opieki zdrowotnej na terytorium pozostałych państw członkowskich UE oraz na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego w sytuacji nagłego zachorowania, wypadku, urazu, zagrożenia życia, konieczności stałego leczenia w czasie dłuższego pobytu poza granicami kraju (jest to tzw. prawo do świadczeń koniecznych z medycznego punktu widzenia). W każdym kraju inaczej Należy jednak pamiętać, że zakres świadczeń zdrowotnych, przysługujący w poszczególnych krajach Wspólnoty Europejskiej, jest mocno zróżnicowany, co wynika ze zróżnicowania zasad funkcjonowania odmiennych systemów ubezpieczeniowych, jak również z tzw. opłat dodatkowych, które obywatele danego kraju są zobowiązani wnosić w poszczególnych systemach opieki zdrowotnej. Koszty leczenia, które zapewnia ubezpieczenie, pokrywane są tylko w określonym zakresie (są tu wyznaczone limity) i mogą być świadczone jedynie przez podmioty mające podpisane stosowne umowy w ramach placówek publicznej służby zdrowia. Przykładowo we Francji koszty konsultacji lekarskiej pacjent opłaca z własnej kieszeni w 30%, a koszty pobytu w szpitalu do 31 dni w 20%. Czy zatem wykupienie ubezpieczenia kosztów leczenia przy wyjeździe za granicę jest zbędne? Z pewnością jest ono potrzebne, jeżeli chcemy czuć się w pełni bezpiecznie. Dzięki takiemu komercyjnemu ubezpieczeniu otrzymujemy z reguły pomoc w organizacji leczenia, pokrywane są także pełne koszty leczenia oraz transportu do kraju, zaś często także i koszty pobytu osoby, która opiekuje się chorym. Istnieje też wymóg posiadania ubezpieczenia NNW (następstw nieszczęśliwych wypadków) oraz kosztów leczenia poza granicami Polski w przypadku wyjazdu za granicę organizowanego przez biuro turystyczne. Nie zmienił się art. 14. ust. 3. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, który nakłada na biuro podróży obowiązek zapewnienia uczestnikom imprezy takiego ubezpieczenia. Ochrona zdrowia po 1 stycznia 2005 r. Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia z dnia 23 stycznia 2003 r. została zakwestionowana przez Trybunał Konstytucyjny. Wyrok TK powoduje, że od 1 stycznia 2005 r. ustawa przestanie obowiązywać. Jeżeli do tego czasu nie zostanie opracowana i wprowadzona w życie nowa
Tagi:
Bożena Wolińska
