Po studiach na SGGW Kalinowski wrócił do rodzinnego Jackowa i zaangażował się w działalność społeczną. Został radnym i wójtem Somianki w Ostrołęckiem, funkcję tę piastował od 1990 r. aż do 1997 r., kiedy zasiadł w rządzie. Jak sam później wspominał, początkowo wybór ułatwiła mu dobra opinia, jaką od lat cieszyła się rodzina Kalinowskich. Działał w Związku Młodzieży Wiejskiej. Kariera w PSL, do którego zapisał się w 1989 r., potoczyła się błyskawicznie. Pierwszy raz kandydował do Sejmu w 1991 r. Wprawdzie uzyskał dobry wynik, ale przepadł, bo upadła lista, z której startował. Do Sejmu dostał się w 1993 r., i to z najlepszym wynikiem wśród wszystkich list wyborczych. Mając 33 lata, był już sekretarzem klubu parlamentarnego, co było jedną z ważniejszych funkcji w Stronnictwie. Rok później został prezesem ostrołęckiego PSL, dzięki czemu wszedł do Rady Naczelnej PSL. A potem do Naczelnego Komitetu Wykonawczego. W Stronnictwie związał się z Waldemarem Pawlakiem. W rozmowach z dziennikarzami Kalinowski podkreślał, że bliska mu jest koncepcja wsi głoszona przez Pawlaka. Był zwolennikiem tzw. opcji małorolnej – większej pomocy państwa dla małych, rodzinnych gospodarstw rolnych. Ostro krytykował Romana Jagielińskiego opowiadającego się za polityką sprzyjającą większym gospodarstwom. Złośliwi nazywali go małym Pawlakiem. Po raz pierwszy wicepremierem
Tagi:
Aleksandra Zborowska
