Biblioteka Rosyjskiej Wódki

W Ugliczu usłyszysz od przewodnika definicję prawdziwej rosyjskiej wódki: „Napój 40-procentowy powstały ze zmieszania spirytusu żytniego z niegotowaną wodą, najlepiej ze strumieni z serca Rosji”. W 38-tysięcznym mieście nad górną Wołgą mieści się Muzeum – Biblioteka Rosyjskiej Wódki. Jest to jedyne takie miejsce na świecie, gdzie wybierać można z 800 gatunków wódek. Na honorowym miejscu umieszczono sentencję w języku rosyjskim i angielskim, głoszącą, że „Tylko wódka z Rosji jest prawdziwą wódką rosyjską”. To podobno werdykt wydany w 1982 r. przez arbitraż międzynarodowy rozstrzygający spór o nazwę „wódka” pomiędzy Polmosem a Sojuzpłodoimportem, odpowiadającym za handel wyrobami spożywczymi na rynkach świata. Wódka pojawiła się w Rosji już w XV w. pod nazwą „wino zbożowe”. Popularność swą zawdzięcza przede wszystkim władcom. Do jej spożywania zmuszał swoich rodaków car Piotr I. Z monopolu na spirytualia czerpał pieniądze na prowadzone przez siebie wojny, rozbudowę miast i floty. Wydał także kilka dekretów, które przyczyniły się do wzrostu pijaństwa. Jeden z nich zabraniał wyganiać z karczmy pijanych chłopów, dopóki nie stracą ostatniego grosza, inny zabraniał żonom przychodzić po pijanych mężów pod karą odcięcia dłoni. Dzięki carycy Katarzynie II złamana została zasada monopolu państwowego i produkcją „wina zbożowego” zajęła