Żona Hansa Franka czerpała korzyści nie tylko z krakowskiego czy warszawskiego getta Na temat władcy Generalnego Gubernatorstwa, Hansa Franka, unurzanego w zbrodniach na narodzie polskim, historia pozostawiła dokumentów aż nadto, począwszy od procesu norymberskiego przeciwko głównym zbrodniarzom wojennym, gdzie „rzeźnika Polaków” (takie określenie doń przylgnęło) skazano na śmierć. Podobnie „upamiętniło się” jego najbliższe otoczenie. Dość przypomnieć, że wśród 1817 nazistowskich zbrodniarzy wojennych, przekazanych przez aliantów polskiemu wymiarowi sprawiedliwości, 34 osoby pracowały w administracji Generalnego Gubernatora. Dieter Schenk, autor znakomitej monografii o Franku („Hans Frank. Hitlers Kronjurist und Generalgouverner”, Fischer Verlag 2006), znany już i ceniony przez polskiego czytelnika po książce o obrońcach Poczty Gdańskiej oraz o Albercie Forsterze, władcy wcielonego do Rzeszy Pomorza, w najnowszej pracy wydobywa szerzej na światło dzienne mało dotychczas znaną sylwetkę Franka jako postaci skorumpowanej i pazernej do szpiku kości. Żona co najmniej dorównywała mu w tym. Kiedy po utworzeniu 26.10.1939 r. z części Polski Generalnego Gubernatorstwa (GG) Hitler zdecydował, że na czele tego okupacyjnego tworu stanie Hans Frank, należący do starej gwardii nazistów, świeżo upieczony gubernator pospieszył najpierw do swego bawarskiego domu. Klęknąwszy przed żoną, zawołał: Brigitte, zostaniesz królową Polski!”.
Tagi:
Eugeniusz Guz
