Film grozy stał się gatunkiem XX wieku Dwudziestokilkuletniej Frankie, bohaterce wchodzących na ekrany „Stygmatów”, przytrafiają się niepokojące rzeczy: w niespodziewanych sytuacjach na jej ciele pojawiają się krwawe rany po biczowaniu. Nawet specjalny wysłannik Watykanu nie może tego wytłumaczyć, zwłaszcza że Frankie jest niewierząca. W kostiumowym „Braterstwie wilków” szaleje Bestia, monstrualna istota, którą obwinia się o śmierć ponad stu osób, głównie kobiet i dzieci. W „Przejażdżce z diabłem” oraz w „Hannibalu” straszą potworni bohaterowie, którzy, choć pokazani w realistyczny sposób, zdają się być wysłannikami Ciemnych Sił. Od wielu lat utarło się, że latem na ekrany naszych kin wchodzą horrory. Lepsze, bardziej ambitne filmy przetrzymywane są do jesieni, odwrotnie niż na Zachodzie, gdzie przemysł filmowy największe zyski przynosi w czasie wakacji i urlopów, a dystrybutorzy celowo czekają na lato z premierami filmów obliczonych na dużą widownię. Horror a thriller Film sensacyjny, zwany też dreszczowcem czy thrillerem, odróżnia od horroru podstawowa cecha – zagrożenie ma konkretną przyczynę, da się wyjaśnić. Może nią być katastrofa samolotu, błąd w obliczeniach, groźne zwierzę, klęska żywiołowa, psychopatyczny morderca itd. Natomiast w horrorze zło jest bezprzyczynowe, przychodzi, nie wiadomo
Tagi:
Ewa Likowska
