CHARAKTER (Z) PISMA
Ten, kto pisze niedbale, zna niewiele zahamowań. Ruchy są miękkie i niewymuszone. Gdy kryje się za tym duża energia życiowa (tu: jednorodna kreska i bardzo duże rozmiary liter), mówimy o wyluzowaniu i pewności siebie. Pan Szymon jest zatem silny psychicznie, błyskotliwy, ma stalowe nerwy i wrodzone poczucie wyższości nad innymi. Pochyla niektóre litery w lewo (!), zaś inne trzyma w pionie – interesuje go więc przede wszystkim utrzymanie swojej rzetelnie wypracowanej pozycji. Nie uda się wam spotkać go ckliwego. Lubi władzę (ogromne majuskuły). Nie pragnie jednak panować nad innymi za wszelką cenę (nitka). Bywa żarliwy (zamaszystość pisma), lecz nie zstępuje z wyżyn swej godności, by roztkliwiać się romansami. Nader interesowny, ma silną wolę (zwrotne przekreślenie litery „t”) oraz mocny umysł. Zazwyczaj nie sprawia wrażenia, że bierze sobie cokolwiek do serca (nitka), nigdy też nie mści się w sposób jawny i nie można dociec, co naprawdę myśli. Wiadomo jedynie, że myśli – szybko i skutecznie. W sytuacji konfliktowej byłby groźnym przeciwnikiem. Często dopina swego, nie stuknąwszy nawet palcem o stół (tu: niedbały podpis). Układ wyrazów wskazuje na to, że pan Szymon ma niezawodną pamięć. To, co komuś innemu może wydać się szczegółem bez znaczenia, dla niego stanowi fakt bardzo doniosły. Jest żywą, chodzącą, niezwykle pamiętliwą kartoteką. Nie zwykł wybaczać. Nie można powiedzieć, że jest pozbawiony skrupułów – ale ma ich niewiele.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy