Młot narodowy

I po olimpiadzie. Trochę mi szkoda, bo uciekałem w nią od trosk codziennych. Złote i brązowe medale olimpijskie w rzucie młotem w żeńskiej i w męskiej konkurencji dla Polaków. Mówi się teraz, że rzut młotem to polska konkurencja narodowa. Z całym szacunkiem dla sportowców nie brzmi to dobrze. Już nawet rzut oszczepem jako polska specjalność narodowa brzmiałoby lepiej. * Wiele hałasu, że polski rząd udziela azylu politycznego i niezwykle czule opiekuje się białoruską sprinterką Krysciną Cimanouską, która uciekła z Tokio, by nie wpaść w ręce białoruskiej bezpieki. PiS zaciera ręce, że świat to zauważył. Demokratyczna Polska zagrała na nosie Łukaszence. Ale to przecież umiarkowana dyktatura zrobiła wielką przykrość dyktaturze, która stała się złowroga. A generalnie to zmierzamy w stronę Białorusi. Z dwojga złego jednak wolę prezesa od Łukaszenki. Prezes przeczytał wiele książek, mamy nawet liczne wspólne lektury, to kulturalny satrapa, a Łukaszenka żulik. * We wsi kaszubskiej S. – po raz pierwszy byliśmy tu siedem lat temu – te same liczne gniazda bocianie, ale też ludzi coraz więcej, do plaży kilka kilometrów, nie jeżdżą już powozy konne, tylko pojazdy elektryczne. A szkoda, bo te konne tramwaje przenosiły w XIX w. Gospodarz, pan Bogdan, Kaszuba, gromadzi w altanie gości o rozmaitych