Drukowałem Mrożka. O szkolnym koledze wspomnienie.

Sławomir Mrożek był dla Polaków jednym z najważniejszych pisarzy w wieku XX. Dlatego tak bardzo żal, że w dziwnym i niezrozumiałym dla wielu XXI w. już nie dostarczy naszej wyobraźni nowych iluminacji, nie podrzuci swoich genialnych blekautów. A chciał to robić do końca, choć już bardzo chory i słaby. Wciąż jednak możemy w jego pisaniu i rysowaniu zobaczyć jak w zwierciadle, i to wcale nie krzywym, okrutny obraz naszej polskiej gęby pełnej kompleksów i pychy. Łączne nakłady jego utworów w Wydawnictwie Literackim osiągnęły niemal milion egzemplarzy – to się nie mieści w wyobraźni dzisiejszych żurnalistów. Od 1973 r. miałem przyznany przez Mrożka monopol na wydawanie jego utworów. Podpisałem do druku z 15 tytułów, aż do roku 1989, bez żadnych ingerencji cenzury – pisze Andrzej Kurz, wydawca i szkolny kolega Mrożka z krakowskiego gimnazjum Nowodworskiego. – Kochaliśmy się obaj nieprzytomnie w ślicznej nauczycielce angielskiego. Miłość nasza była tragicznie platoniczna – wspomina.