CHARAKTER (Z) PISMA
Trudno uwierzyć, ale jest on w większym stopniu politykiem niż literatem! To praktyczny, sprytny, zimny, bezlitosny, wyrachowany i wybitnie konserwatywny człowiek. Pan Miłosz pisze „maczkiem”, zatem jest nadostrożny, skrupulatny, drobiazgowy. Wstęga jego pisma wije się jak wężyk, dowodząc, że to podstępny dyplomata, gotów manipulować ludźmi, udawać szczerość i niby zdradzać się niechcący, jeżeli tego wymaga założony przezeń plan. Ma ogromną, okrutną siłę woli – pisze, tak mocno naciskając piórem na papier, że stalówkę musi mieć naprawdę solidną. Cechę tę potwierdza m.in. ostre, kątowate, brutalne, wskazujące na skłonności do sadyzmu „M” w nazwisku. Pożąda władzy i sprawowania intelektualnej kontroli nad innymi, czego znakiem – w połączeniu z wyżej opisanymi cechami – jest daszek litery „ł”: szeroki, obły i znacznie wyniesiony ponad trzon. Kropka nad „ż” w słowie „życzeniami” ma formę złamanego przecinka, więc w sytuacjach konfliktowych posunąć się może do brutalności i psychicznej przemocy. Pierwsza litera imienia zaczyna się tłustą kropką, przechodzącą w formę urwanej spiralki – zdradzając, iż nasz noblista bywa pretensjonalny.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy