CHARAKTER (Z) PISMA
To domatorka. Patrząc na obraz jej pisma, mamy pewność, że mimo starań nie jest zbyt towarzyska i gdyby nie fakt, iż musi zarabiać na życie, w ogóle nie opuszczałaby swojego gniazdka: odstępy między wyrazami są duże, zaś po skończeniu myśli i po nazwisku stawia wyraźne, stanowcze kropki. To znak, że w głębi duszy usposobiona jest raczej pesymistycznie. Końcowa część słowa „Pani” opada w dół, co oznacza fatalizm – mimo że stara się okazywać innym serdeczność i życzliwość, czego dowodem są girlandy (np. „n” przypomina „u”). Jest jednak przy tym skryta: słowa „ma” i „oczy” zwężają swoją wysokość od lewa w prawo, na podobieństwo „mieczy”. Z drugiej natomiast strony – rozmiary jej liter są bardzo duże, przy czym mocno naciska piórem na papier, zatem nie odstępuje od swoich zasad i zawsze można na niej polegać. Przyparta do muru, potrafi pokazać ostre pazurki i kąśliwy język, czego dowodem jest kątowatość litery „m” w słowie „ma” oraz kropka nad „i” w słowie „dziwne”. Taka kropka postawiona w formie złamanego przecinka, oznacza zaciętość w działaniach, zadziorność i waleczność, a nawet brutalność w sytuacjach konfliktowych. Generalnie, pani Cembrzyńska chyba nader rzadko dopuszcza do takich okoliczności, bowiem jej pismo jest w ogóle pełne krągłości, świadczących o wewnętrznej słodyczy i pragnieniu życia w świętym spokoju…
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy