4 czerwca 1989 – tajne porozumienie Kremla i Białego Domu
Każda próba racjonalizowania tych procesów historycznych, które obrosły romantycznymi legendami, spotyka się ze wściekłym oporem większości. Ludzie chcą wierzyć w mity, teorie spiskowe, propagandową spyżę serwowaną przez kolejne ugrupowania i orientacje polityczne. Nie chcą prawdy, są zbyt leniwi, żeby zdobywać wiedzę, myślenie ich potwornie męczy, wolą jak krasule w oborze przeżuwać, co im gospodarz pod pysk podsunie. A takie artykuły jak ten to dla mnie objawienie w tym zalewie głupot i kłamstwa. „Sławianie, my lubim sielanki”, pisał Mickiewicz w III części „Dziadów”. Jak widać, wieki mijają, ale obłuda i ciemnota trzymają się mocno.
Anna Kremiec
Tzw. komuniści troszczyli się, na ile było to możliwe w ówczesnej sytuacji geopolitycznej, o dobro Polski. A dzisiaj solidaruchy robią wszystko, żeby ją osłabić i oddać pod wpływy Putina. Takie tam paradoksy historii.
Mateusz Wróbel
Jaki komunizm? Gdzie i kiedy zgodnie z marksizmem nie było własności prywatnej, a podział wytworzonych dóbr działał na zasadzie każdemu według potrzeb? Państwo komunistyczne? Toż to oksymoron – komunizm miał być tworem bezpaństwowym i bezklasowym, w którym praca służyła nie przeżyciu, ale samorozwojowi. Gdzie tak było? Przestańmy karmić wszechogłupiającą propagandę, nazywając socjalizm komunizmem. Już wystarczy, że pokolenie urodzone po 1989 r. wierzy w to, że w sklepach „za komuny” były tylko ocet i musztarda.
Michał Czarnowski
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy