Zaczęło się. I znowu świat stał się piłką futbolową. Od setek lat piłka jest w grze, a nam ciągle mało i mało. O piłce napisano już wszystko. Tylko co z tego? Czy jesteśmy bliżej poznania sekretów tego ogólnoświatowego fenomenu? Czy wiemy, dlaczego miliard ludzi ulega piłkarskiej gorączce? Dla mnie najbliżej prawdy jest chyba Bill Shankly, były reprezentant Szkocji, który powiedział kiedyś tak: „Niektórzy uważają, że piłka nożna to sprawa życia i śmierci. Rozczarowuje mnie takie postawienie sprawy. Zapewniam was, że to sprawa znacznie, znacznie ważniejsza”. Współczesna piłka jest przecież w jakiejś mierze substytutem wojny. Piłkarze to wojownicy, prowadzeni przez trenerów-generałów. Od ich gry, od wyników meczów zależy wiele. Gdy grają, mają na nas wielki wpływ! Mają też realną władzę, bo wpływają na nastroje społeczne. Dobrze czy źle, ale zawsze wyraziście i bardzo emocjonalnie. Gdy wygrywają, są naszymi idolami. Najbardziej kochają ich nie tylko zwykli kibice, ale także politycy, którzy chcą się przy nich pokazać i uszczknąć coś z chwilowej sławy. Na mecze reprezentacji jadą politycy, którzy z trudem rozróżniają dyscypliny sportowe. Biada jednak piłkarzom przegranym. Tu znowu politycy są pierwsi. Tyle że wtedy prześcigają się w krytyce i rozliczaniu. Tak więc piłka w zależności od sytuacji i dzieli, i łączy.
Tagi:
Jerzy Domański
